Fatma diye bir Kadın (876)

Gider yol nereye gider bilmeden,

Sevda köyünde, sevdanın ağacında.

Belki son yaprak o.

Rüzgarla savrulur gibi gider buradan.

Döner mi geri bilmem...

Yoldan çıkan güzel.

Yoluna girer mi hayatı yeniden.

...

Hiçkimseye eğilmeden yaşadı da,

Sonunda herkese eğildi.

Hayat sınavında pek acı yenildi.

Bakkal veresiye vermedi.

Şok'un kapısından giremedi.

Beş çocuğuna babalıkta etti analıkta,

Büyük kızı bir zıpçıktıyla kaçtı dediler.

Son saçı vardı siyah o da beyaza terfi etti.

...

Yoktu Ramazan ayında zaten yiyeceği,

Konu komşu yardım etti 2 kilo zeytine para anca yetti.

Sıyrıldı gitti haya elbisesi son giyeceği.

Adem'in teklifine evet dedi.

Koca göbekli Adem'in.

Meğer cibiliyetsizmiş meğer...

Sahte nikah yapmış o da.

Öğrendiğinde okkalı bir tükürdü yüzüne.

...

Ah ne güzel kızdı ve kadındı Fatma...

Köyün en güzeliydi o hatta.

Şimdi yolunu sapıtmış gitmiş.

Yıllar önce idi,

Yağmurlu bir günde...

Köyün en yiğit gencini,

Fakir diye geri tepmiş...

Evlenmiş çarşıda dairesi olan Rüstem'le.

Rüstem desen hayırsızın tekiymiş.

0' ı tüketmiş ölmeden.

Çarşıdaki evine bile haciz gelmiş sonradan.

...

Ah Rüstem...

Sızım sızım sızlasın kemiklerin.

Bütün bunları bir kadına yapar mı adam dediğin.

Mücadele dolu yıllardan sonra.

Artık pes etti Fatma kadın...

Camiyi yakmaya gitti bu gün!

İçindeki 5 vakit namaz kılanlarla.

Ulan reva mı be dedi Ramazan ayında.

Sokakta bile yatacak yer bulamamak.

...

Yağmur yağmaya başladı...

Elindeki bidona baktı.

Attı gitti elinden vazgeçti.

HALBUKİ son parasıyla benzin almıştı.

Gündem olacaktı,

Gazeteciler gelecekti.

3- 5 gün Fatma kadının trajedisini yayınlayacaktı tvler.

Bıraktı zaten hepsi büyümüş çocuklarını kaderine.

Bir gece vakti nereye yürüdüğünü bilmeden yürüdü.

Gitti...

Kaderine...

İstanbul ise ağlıyordu işte.

Yağmur gözyaşlarını saklıyordu bu şehirden.

04.07.2015