Fatma Ana Şiiri - Adnan Deniz

Tir tir titriyordu çocuk, bir çığlık kapladı ortalığı. Çocuğun Annesi doktooor, diye bas bas bağırıyor, ümitsizce bir çare arıyordu. Cepte para yok, evde koca yok, çocuğu doktora götürecek araba yoktu. Yol bilmez, yolak bilmez, doktor bilmezdi. Kaptı çocuğunu kucağına yalın ayak, baş kabak düştü yollara Fatma Ana.
Sora sora Bağdat bulunurmuş derler, her derdin bir çaresini verirmiş Huda. Fatma anne doktoru buldu sonunda. Doktor iyice yaptı muayenesini, yazdı ilaçlarını ve dedi ki saplıcan senin oğlan. Satlıcan ya da zatürre tıp dilinde iyi biline.
Ne bilsindi Fatma Ana zatürreyi satlıcanı. Yeter ki iyi olsundu oğlunun biricik canı. Para dedi, borcum ne kadar doktor bey,
Sekreteri istedi parayı. Yokladı ceplerini Fatma Ana, cebinde beş para yoktu. Daha ilaç alacak, onu beslemek için yiyecekler alacaktı.
Parmağından yüzüğünü çıkardı Fatma ana, uzattı doktoruna.
Doktor, iyice baktı bu yüce gönüllü anneye
Ve dedi ki: “Benden helal olsun o para sana. Al ilaçlarını bir an önce, iyileştir evladını o yeter bana.
Bin Bir teşekkür ve duayla çıktı doktorun yanından, ayakları yalındı, tülbentti başından kaymış, çocuğunu sımsıkı sarmalamıştı. Yol bilmez iz bilmezdi, sora sora buldu bir eczaneyi. Uzattı reçeteyi ve dedi ki “Babası gurbette, gelecek az kaldı. Maaşını alınca vereceğim ilaç parasını.
Tamam dedi eczacı, yazdı adını bir deftere,
Verdi ilaçları Fatma anaya.
Bir gidişi vardı ki Fatma Ananın şimdi Zafer kazanmış bir komutandı. Su gibi aktı bütün yollar, sora sora evin yolunu bulacaktı.
Ateşi düştü oğlanın. Kesildi hırlaması. Gece gündüz başında bekledi anası.
Bir sabah, ateşi düşmüştü, yüzünde gülücükler açmıştı, anasının kuzusunun. Anne perme perişan tamamen dağılmıştı. Derin bir oh çekti, artık rahatlamıştı.
Yeniden doğdu Fatma ana, yeniden tebessümler belirdi yüzünde. Çünkü minik oğlu, canı, biricik evladı iyi olmuştu.