Fatin Rüştü Zorlu Şiiri - Orhan Kavak

Yağlı urgan’da can veren Fatin Rüştü Zorlu.
Milletin yüreğinde yanan ateşin hala korlu.
Gönüllerde senin için açmış çiçekler allı morlu.
Dar ağacında bile olsa sallanan başın asil ve soylu.

Boş bir dava uğruna kaybolan üç candan bir can.
aradan asırlar geçse de kurumaz yere düşen bu kan.
Ayakkabıcı Mehmet Ağa değil ki,yitip giden bir bakan.
Acaba demokrasi adınamıydı bunca suçsuz asılan.?

Dev gibi ulu çınarları köklerinden kuruttular.
Yıllar yılı bu Milleti, hep aynı ninnilerle uyuttular.
Bıkmadılar, usanmadılar, hep bildik öcülerle korkuttular.
Aynı mezarlıkta, aynı adada gömüleceklerini unuttular.

Beyazları siyaha boyadılar, at gözlüklerini taktılar.
Karanlıklara gömülüp, güneşi bir çırpıda yaktılar.
Lekesiz,saf,tertemiz üç beyaza nasıl da kıydılar.?
Adalet söyle, hangi derin kuyularda çıkrığını kırdılar.

Medet ya Adalet! ama ne yazık ki onunda gözleri saklı.
Kefeleri bir görse, elindeki kılıç dağıtacak tam hakkı.
Gözlerini kapar, vazifesini yapar, göremez, düşünür halkı.
Kara çaput çıksın da bak mazlum zalimden, çıkacaktır haklı....