Fatıma Arslantaş Şiirleri - Şair Fatıma ...

Gözlerinin içine bakabilseydim eğer anlatırdım istediklerini bir çırpıda sana.sen aşk'ı merak ediyorsun,bir dur ve düşün nuh'u ve onun kutsal gemisini ne kadar büyüktü yada ne kadar sağlamdıki insanlar okyonus ötesine hayal kurabilmişlerdi.Yada geride kalanları düşün neden binmediler diğerleri gibi,oğul babasına bile güvenmedi,inanmadı.Baba oğlunu kurtaramadı aptalca helak olmaktan,şimdi sence sana inanmalımıyım hayalmi kurmalıyım bende okyonuslar ötesine.Kaldımi ki nuh ruhlu insanlar güvenmelimiyim onlara.yada helak mı olmalıyım amaçsızca.Nuh peygamberdi gemisi ise kutsaldı.ya sen? Nereden bileyim beni okyonus ortasında bırakmayacağını yada garantisi varmı fırtınaların? ? ? ? ?

Sakın gülme nefretim ağır olur

Sevmeyi sen öğrettin nefret geri dursun

Bakışlarımı hafife alma,umudumdur benim

Hangi acının müsebbibi kendimiz değiliz..İyileşmeye yüz tutmuş yaramızın kabuğunu soyarak kanatan,sonra kimyasallardan ilaç yapıp iyileşmesi için komplo teorileri kurup; açık yaramıza basan biz,her akşam söylemek isteyip söyleyemediğimiz cümlelerimizi diş macunuyla birlikte klozete tükürüp üzerine sifon çeken yine biz,istediğimizde tokat gibi yüzlere çarptığımız doğrularımızla,karşılığında öznesi olduğumuz cümlelerle, küfür yerinde ağırdır diye kalbimize tek tek batırılan sözde dost gerçekleriyle yüzleşmeye maruz kalan biz,çocuklar doğurup mutlulukları için mutluluğumuzdan vazgeçen biz,imkansız olanı bağdattan bulup getiren sonrada adına aşk diyip kendi ütopyamızda her saniye yaşamaya mahkum olan biz,hangi acının müsebbibi biz değiliz! ! ! ciğerlerimize çektiğimiz nikotin yüklü kullanılmış nefesler,belkide ondan bu kadar çoğaldı ciğeri beş para etmezlerle kurduğumuz sohbetler.hangi çocuk ağlamıyor doğarken,hangi ölüm istek üzerine geliyor,hangi platonik aşk platonik olmayan tarafa acı veriyor? hangi insanoğlu bir yanı acıdığında ahhh etmiyor? çözülen 4 işlemli problemler hiç bir problemimi çözmedi,hocalarda yalancı okul bittimi sorularda bitmiyor! ! ! ! her acının müsebbibi bizleriz...aramayın boşuna bulabildiğim tek cevap bu,yok başka gerçek,bütün cevap şıkları yanlış....

Okyonuslar ötesinde bir ülke olsada yüreğimi oraya uçurabilsem.Bedenimi ve herşeyimi burada bıraksam...Ve hayaller ülkesine gitsem.Gözlerimin alabildiği tüm alana sahip olabilsem.Her bir karış için bir köle azad edip vicdanımı rahatlatsam sonra her damla gözyaşım için bir zalimi vicdana getirsem..Anamın ak sütü kadar beyaz bir kısrağa binip günlerce durmadan dizgin sürsem,saçlarımı rüzgarlara bırakıp ellerimi bulutlara versem,suskunluğumdan vazgeçip yılların haykırışısıyla kuşlara bi gözkırpıp özgürlüğümün tadınavarabilsem...Atımın tükendiği yerde işte tam orda ölebilsem,vasiyetimdir bulutlara; ellerimi sana versinler! ! ! !

Yağ eğer bir nebze olsun suçlu isem yağ,başımın üzerine doğru tepeme vurucasına,eğer bilemediysem sevmeyi ve sevdiremediysem kendimi,bakmadıysam bakamadıysam leyla gibi mencuna,yağ suçlu yüreğimi dağlarcasına.Ölemediysem aşkım uğruna ve göze alamadıysam hiçbirşeyi gözlerimi kaçırdıysam ona bakmaktan,,,,

Bakamadım onun yüzüne ve gözüne söyleyemedim onu sevdiğimi ona tek bir sözümle,onu sadece uzaktan bir siyah pantalon ve gri bir gömlek olarak sevdim.sonra düz ve uçuşan saçları ile ve sonra her bakışımda ellerime dokunması istediğim o güzel elleri ile sevdim onu bundan ötesi benim sevdam olamazdı zaten...ben ödedim cezamı,her gün yoluna çıkıp bekleyerek geceler boyu hep onu hayal ederek,bir gün her hangi bir zamanda her hangi bir yerde sesini duyabilmek için çırpınışlarımla ödedim cezamı....Ama diyorsanki aşk uğruna her şeyi aşarmısın fani olan dünyada baki olan sevginin isteğiyle kuralları ve gönüllerin isteyip yapamadığı lanet olası engelleri.....

Yok hayır sevmiyorum ben,ve sevemiyorum,yapamıyorum bu kadarını,ben platonik bir sevda yaşıyorum ve bunun sevdasıda acısıda bana düşer...Ama sen aynı şiddetinle yağ yağmur..

Gidenler dönmezler geri gittikleri yerden,giderken bir tek son sözlerini almazlar yanlarına,sana bıraktığı tek şeydir belkide! ! Yüreğini,duygularını,anılarını,yaşanmışlıkları herşeyi alıp gitmekti gidene en yakışan,sormayacaksın sebebini, bırakacaksın bi kenara dudağından çıkmak için bekleyen bir yada bir kaç cümleyi,beklediğin cevap olmayacak üzüleceksin,gitmeliydi gitti diyeceksin,gözlerinide yummayacaksın öyle onursuzca,açacaksın,yüreğine sığdıramadığın o terkedilişi gözlerinden iki damlayla atıp kurtulacaksın.Sessiz köşelerde unuttuğun soru işaretlerini de uğraşmayacaksın çözmek için,kilitli sandıklara atacaksın açmayacaksın kilitlerini,gün gelecek unutacaksın sende.Hep böyle kalınmaz zaten,bir gün bir anahtar getirecek birisi açacaksın gözyaşlarıyla kilitledğin o sandığı,o çözecek bu bilinmezliği,unutacaksın sende ilk defa tatmadığın bu terkedilmişliği...unutacaksın bu terkedilmişliği....