Fatıma Aç Der Kapıyı Şiiri - Zeki Günay

Bir dağın adı hiradır,
Bir dağın adı neden tur.
Sina dağına varmadan,
Al o Asayı yere vur.

O şol cenneti alâ da,
Başa takılan büyük taç.
O bir tevbelik bir nefes,
Hangi kuluna Hakk ilaç.

Bir mağaranın içinde,
Ey sıkışan o Sandık.
Biz insanların zulmünden,
Sanma ki? Bıktık usandık.

Düşmanlar geldi gelecek,
Tut camları kırılmasın.
İmanın o Hakk ateşi,
Su ilmiyle yarılmasın.

Ey tüm insanları yoldan,
Çıkartan o lain şeytan.
Sen Cennetten kovulurken,
Utanmadın mı? O Hakk'tan.

İman bilmez kulun aklı,
Kaç karış durur Havada.
İnsanlar şeytanı besler,
Ev bildiği o yuvada.

Ey gecelere dolan Ay,
İnsanlar zifir karanlık.
Rüyalarda Dört yıldız var,
Güneşten daha aydınlık.

Ey parlayan o Dört yıldız,
Sağın güneş solunda Ay.
Neden aynı ay mevsimde,
Güneşte Ay da dolunay.

Bembeyaz Koridorda var,
Lakin kapının yok sapı.
Fatıma gülüp ses verir,
Vur eli açılsın kapı.

Ey Kul Zeki nedir iman,
İlime bağlayan liman.
İki dağ arası duman,
İki dağ arası yılan.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY