Fatıma Şiiri - Sefa Kara

Kaldı mı eski sevdalar Fatıma
Mektuplaşma devri kapandı mı
Mendil atmalar kısacık bakışmalar
Utangaç aşıklar yaşlandı mı

Seninle yarını yaşamak isterim
Gelecek yüzyılda yaşlanmak
Ve geçmişe dönmek isterim
Geçen yüzyılda kaybolmak
Ben seni her asırda sevmek isterim
Zamana kafa tutmak , zamansızlaşmak
Çocukluğunu görmek isterim
Çocukluk aşkın olmak

Senleyken durmaz zaman geçmesin isterim
Sensizken zehir zaman ölmüş beklerim
Düşünsene bir ömür ne tatlı geçer seninle
Genç bir hayal kurmuşum sadece özlerim
Her zaman el ele sonsuza dek gül yine
Gülünce çıkan gamzene gömülmek isterim

Asırlara meydan okur bizim aşkımız
Sen gül oyna biz rakıyla alkışlarız
Sığmıyor ki gezegene galaksiye sevdamız
Samanyoluna aşkımızı bağırmak isterim

Fırtınalı dünyanın samimiyetiydi gözlerin
Bastığın topraklara bereket getirdin
Bak ay parlıyor dolunaymış bu gece
Sen Allah’ın bana en özel emanetisin

Yokluğun çileden çıkarır tüm korkularımı
Başladı yine bak kalbim parçalandı
Varlığına şükrettim melekler ağladı
Seni kendimden bile korurum Fatıma

Her gece sarhoşum evinin önünde
Bir gülüşünü görsem çıkarım bütün göklere
Bir nazım dinledim bir dubleyle birlikte
Şu güzel Piraye bir varamadı Hikmete

Hangi kolyeyi taksam layık değil ki sana
Tüm yıldızları boynuna astım rüyamda
Bir gelsin ömür bana gerisi sana
Yıldızların altında dans etmiştik hatırla

Mutluluk treni son dakikalar kalkıyor
En önde biz arka sıra alkış çalıyor
Pencere kenarı rezerve seni bekliyor
Vaktimiz var güneş sana parlıyor

Fatıma sen bakma bana ben düştüm sana
Adını sayıklarım her gece rüyamda
Yıldızlar senin düğününe şarkı yazmakta
Ben bir yar sevdim Rabbim onun adı Fatıma