Fâtihâ Sûre-i Şerîfî Şiiri - Mehmet İslami

Tevrat’ta, Zebur’da, İncil de hattâ
Bak; yedi harfli, yüz, tâbi, suhufâ
Hepsi dercedilmiş zarfı kımâtta
Cem ettim buyurmuş; Nâbî, Fâtihâ

Kurân-ı Kerîm’in Kalbidir Yâ Sîn
Yâsine başlarken Fâtihâ desin
Dîni mübîn Fâtihâ’dır bilesin
Hakk kelâmı dîn kitâbı Fâtihâ

Kulluk kelepçedir, koluna takın
Halifemsin demiş iken Hallâkın
Basar gözünüzle âleme bakın
Siliyor defterden habı Fâtihâ

“Cennette seninle müşerref oldum
Huri’ye gılmana musahhar kıldım
Sana senden yakın kendimi bildim”
Mü’min, Müslüm hayât ab’ı Fâtihâ

Takva ile erdirip kemâline
Sâlih kullar kavuşur emeline
Cenneti âlâ da Hakk cemaline
Beyin’in yüreğin tab’ı Fâtihâ

PELTEK SE’yi okutmuyor Fâtihâ
Okursan Sübûrun görürsün daha
Arzıhâller ulaşacaktır şaha
Şehr-i İlm Kurân’ın babı Fâtihâ

CİM’i kari cehimine varacak
Dû âlemde defterini dürecek
Okuyanlar Cemâlillullah görecek
Geçirecektir sıratı Fatihâ

Cebbârı mütekebbir yed’ cahimi
İçinde hazfetmiş acaba kimi?
Ferşine Halife kılmıştır seni
Dini İslâmiyet sabî Fâtihâ

Kıraatsiz, harfi HI’yla oluna
Benliğini sürü cennet yoluna
Balta vurur lain iblis koluna
Resulü Zişân ashâbı Fâtihâ

KESKİN ZE: şifaı membaa çeken
ZEHFİR ile ŞEHİYK acıtmaz diken
Masiyetin boynu bükülür iken
Kevser ırmağının kabı Fâtihâ

Bu harfler tahtında, temaşa eder
Acaba biz kime vermişiz keder?
Hak gelince batıl oldu derbeder
Âdemi Havva’da yapı Fâtihâ

ŞIN harfini okumayan mü’minin
ŞEKİ’ sayhasıdır perdesi dinin
Şahinin, Kartalın, Doğan, hindinin
Ruh-u insanlığa kapı Fâtihâ

Cehennem dâvetkâr zevki sefâha
ZI’ okuyan gider LEZÂ’ tavafa
Cennetinde erdirecek refaha
Yasini Şerif ahbabı Fâtihâ

FE: de hıfzedilmiş rahmetin özü
Ağustosta harlar alevli közü
Baktıkça gül açar bakanın yüzü
Külli âlemler ahfadı Fâtiha

Bu Yedi harf FÂTİHÂ’yı terk etti
Cennet pasaportu mü’mine yetti
Amerika, Avrupa’yı fethetti
Afrika, Roma, Bağdad’ı Fâtihâ

Geçmiş Nebî ümmetlerine kat’i
Yedi harfle koymuş yaratan seti
Bu yedi harf yokken kılmış kameti
Cihâd’daki şevktir tâbî Fâtihâ

Deve dikeniyle Katırtırnağı
Mutlaka; orada şeytan parmağı
Hakk Teâlâ sevmez boş oturmağı
Lâle, gül, menevşe hepi Fâtihâ

Ömrümce dönmedim kıblesiz yöne
Mevcûdatı vakıf eylemiş dîne
Haktan ayarlanan geceye güne
Mükevvinât afıtabı Fâtihâ

Yüz Yirmi Dört Bin Enbiyâ sünneti
Yedi harfle perdelenmiş ümmeti
Cehenneme uğramadan cenneti
Ümmete lütfetti Hadî, Fâtihâ

Bak İSLÂMİ: şu, sen olan kitâba
Düşündün mü? kimim diye, acaba;
Bir lôkma için mi bu kadar çaba?
Cennet seher yeli bad-ı Fâtihâ