Kimler gömülmedi ki, şu mezarlığa,
Her kandil günün de, dolup da taşar,
Gün sonun da, daha da bağlar İmana,
Herkes maşukuyla, burada yaşar.
Kabristana uğra da, Fatiha oku,
Taş mezarlar sana, neler anlatır,
Orada erişilmez, mistik bir doku,
Ruhları dolduran nur aydınlatır.
Kendisi yüceler de, toprakta yatan,
Bilinmezlik alemine, ulu hakan olur,
Acı ama gerçek, bak şu kabristan,
Kimi zaman insana, bir mekan olur.
Bu vatanı borçluyuz, şehitlere biz,
Her savaş onun, gerçek düğünü,
Gönlü zengin, fakat kendi kefensiz,
Bir dünya alamaz, onun mülkünü.
01.02.2014
Kayıt Tarihi : 10.3.2014 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!