Ruhum yansıtmıyormuş
Gün gibi aydınlığı
Sanki bir tek benimmiş
Gecenin karanlığı
Ay yansıtır güneşi
Zindan enttim dünayı
Gardiyanda benim mahkumda
Hatta parmaklıklarada
Çıkmak istiyorum dışarı
Parmaklıklar önümde
Gardiyan az ötede
O kadar mı zorundayım?
O kadar mı mecbur yürek?
Bu kadar mı özlem olur?
Bu kadar mı bir çift göze?
Bu kader mi zorundayım?
Nicedir süzülmez gözlerimden yaş
Neden dertlerime ağlamak ilaç
Kalmadı gönlümde sevmeye mecal
Kalmadı ümidim sevilmek hayal
Çaresiz dilencinin halidir hâlim
İçimde bir sıkıntı nedensiz
Sanki gittikçe büyüyor habersiz
Bilmiyorum ama cevap da aramıyorum
Zaten dert etsemde ona karşı, kayboluyorum
Sessizce akarken dakikalar
Balon gibi şişiyor sıkıntılar
Sus ve dinle!
Kalbimdeki sessiz çığlığı
Neye isyan ediyor
Hadi bil bakalım
Evet, doğru bildin ''tek kalmışlığa''
Sürükledi beni bir yanlışlığa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!