Anne yolculuk dedin ve içimi kanattın tertemiz ellerinle,
ırmaklara adamıştın bütün çocuklarını biliyorum,
kendine ait olan bu korkunç boşluğu paylaşayım istedim,
güvenmedin ya da dayanamadın çocukluğuma....
Sürükleniyorum yedi gün yirmi dört saat,
kaybolan çocukluğumu yeni baştan yaşamak için.
Çok ötelerden gelen bu sızı ne kadar da tanıdık.
Herşey gibi çocukluğum geliyor aklıma yüzüne baktıkça,
ve yabanıl ellerim dolaşırken kentli saçlarında,
ağlaman ve ağlamam sebebsiz uzaktaki yarim...
Korkunç bir dönüşüm yaşıyorum bütün iliklerimde,
belki haberin yok yaşadıklarımdan,
Dönenip durmayın,
isyankar ve kırılgan kanatlarım...
Farkındayım yorgunluğumun,
farkındayım.
Annem, babam
kısacası bütün sevdiklerim,yoluna durmuş,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!