Fatih Ve İstanbul Şiiri - Samet Yazar

Kaldırdı küheylanlar gibi göğü aşan başını
Gözlerinden saçılan alevden bulutlar yanmaktaydı
Devletin bütün bir derdi omuzlarına binmişti de
Onun omuzları ancak göklerde durmaktaydı.

Işıkları süslerdi geceyi bir gelin gibi,
Gecenin dizine yatan şehrin gönlünde kandiller yanmaktaydı
Surlarla çepeçevre sarılmış şehre buhranlı,
Buhranlı gözler, aşk ile bakmaktaydı.

Kaç yiğide yâr olmamıştı o gelin,
Kaç sefere feth olmamıştı o şehir,
Aşk dolu yüreklere merhem değil zehir
O şehir boyunlara birer kılıç vurmaktaydı.

Bana erişmek zordur dedi gelin
Gelenler ölümü göze alır da gelir,
Peygamberin müjdesine şerefyap olacak;
Zamanın zincirini kırar, kırar da gelir...

Bir iç çekti Fatih, az daha kıyamet kopacaktı
Emri ile Allah’ın, İsrafil Sur’a duracaktı
Derdi ile Fatih’in ömrü o an dolacaktı,
Ya o şehir Fatih’i alacak;
Ya şehir Fatih’in olacaktı.

Kaldırdı küheylanlar gibi göğü aşan başını
Gözlerinden saçılan alevden bulutlar yanmaktaydı.
Ellerini göğsüne dolayıp gözlerini yummuştu şehir,
Fatih yâriyle beraber semaya kalkmaktaydı.