Fatih ve Fetih Şiiri - Ali Kılıç Kakiz

Bu fetih, İslam aleminin sekiz yüz yıllık düşü.
Şanlı bir milletin, tarihte muhteşem yürüyüşü.
Ne derlerse desinler, Bizans zaten çürümüştü.

Fetih sabahı, yıldızlar parladı birden semadan.
Yan yanaydı fetihte ki erle, Cihangir kumandan.
Ateşliyorlardı, burç düşüren topları bir yandan.

Tarihin kulağına tok, mert, bir ses haykırıyordu.
Haydi evlatlarım, sizinle beraber öleyim diyordu.
Cengaver ordusu, Bizans surlarını parçalıyordu.

Naralar sanki gök gürültüsü, fethin haşmeti bu.
Yüreklerini ölümle bilemiş, fatihin şanlı ordusu.
Tebşir edilen ordudur, zaferlerden zaferlere koştu.

Çatır çatır çatlarken, çift duvarlar, ulaşılmaz surlar.
Mehterin cenk havasıyla, göz kırpmadan savaştılar.
Ölümü ölümsüzlük bilerek, birbirleriyle yarıştılar.

Bir görseydin o güzel şehre girerlerken hep beraber.
Gönüllerde sevinç sürur, tarihe sığmayan bu zaferler.
Kapladı bütün İstanbul’u, Allah Allah sedaları yer yer.

Baktıkça tarihime dayanamam, akar gözümün seli.
Hasretin yaman, peygamberim metih etmiş seni.
Asla sökülmez bağrımızda, bu iman ve ecdat hayali.

Özlenen mabedim Ayasofya, boynu bükük susuyor.
Yok bizde ecdada has yürek, hayalim ürperiyor.
Bu ne kör düğüm, melekler de mi sesini işitmiyor.

Canlarını uğrunda feda edenler, elbet huzur bulacak.
Ne olur efkârla ağlama yürek, Haktır baki kalacak.
Hayat bir yeşil yaprak, elbet bir gün sararıp solacak.

……………….
21.mart. 2006 / Brüksel