Peygamber çiçeğini koklamak bir muştuydu
Gökyüzüne açılırdı kandilimiz
Kah düşerdi yüreğimize
Güneş ansızın içimizde doğardı.
Yüzümüze vururdu Ay tebessümü.
Zaten bu yüzdendi ayyüzlü denmesi çocuklara.
Dünya, bir çığlığın cesaretiydi
Kendimde değildi esaretteki dünyamla.
Seslerimde notaya ilham veren kelamımdı;
Bakışlarının ardında yatan muzdarip sebep.
Bidayetinde aşkına susadım, fayrap çıktığım,
Sonunda sonsuzluğa inandığım âlemde
Bozkırlarda geziniyorum
Hayalin yıldızlarda beliriyor Makeda!
Görünce gözlerinde gözlerimi
Anlıyorum yüreğimde biriken kabalıkları
Göğe bakınca duruluyorlar dehşetten uzak
Bastığım toprakta sen bitiyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!