Ben, aciz kulum
Yaradanım var benim
Kadere iman ederim
Allah’a elimi açarım
Daldım denize dalar gibi geçmişe
Hatırlıyorum iki ikibuçuk yaşımı
Düşe kalka yürüyordum aşağı yukarı
Ağlıyordum karanlığın içinde yalnız
Her şeye rağmen dünya
Yaşamaya değer
Her şey güllük gülistanlık
Olamaz hiçbir zaman
Zaten her şey istediğimiz
Yazı başka
Kışı başka
Kış olmasa Yaz
Yaz olmasa Kış olmaz
Allah, akıl vermiş, fikir vermiş
Can vermiş, duygu, düşünce vermiş
Bu nimetleri doğru dürüst kullan demiş,
Allah’a kul ol yaşa demiş.
Hep bahsettik atadan dededen
Dediler hep eskiye mi var özlem
Geçmişten de ders alınmalı
Geleceğe güvenle bakılmalı
Karanlık dünyamda ışık yanıyor ufukta
Koşuyorum sürekli yanan ışığa doğru
Koşuyorum koşuyorum bir türlü ulaşamıyorum
Karanlık dünyamı aydınlatamıyorum neden
Nuh Tufanı’ndan sonra
Orta Asya oldu anavatan
Buradan bütün dünyaya
Yayılan giden Türkler
Eşek çamura batınca
Akıl veren çok olur
Akıl ver ver ama
Gereği gibi akıl ver
İnsan Bu Dünyada iken
Yaşayıp hayatını sürdürürken
Kul olmaya çalışırken
Dertlerle yaşar her an
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!