Hüviyetten yoksun bir yığın
Kemikten bir tasta bütün dimağım
Vazifeden ibaret iki ayakla taşınır
Toz olmaya muktedir başım
Omuzların iki yanı gece karası
Kara peronda mavi tren
Düdük sesin kulaklarda
Dumanın kalplerde mütemadiyen
Ak bir mendil sallanır gıyabında
Belki bir veda, belki de bir merhaba
Baharsız bir hayata iştirak
Zorun her türlüsü başka azap
Kader seni almadığı vakit muhatap
Can alıp can verir kara toprak
Vakitsiz yaşadık vakitsiz öldük
Zihin hatıralardan bitap, sargılar
Çözülmüş dağılmış ruhlara ağlar
Hatıralar her ne kadar atılsa da zarar
Her zaman bu ruhta bir parça varlar
Ne zaman bitecek bu hayat denen ilmihal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!