Ruhumu anlık teskerelerin süregelen maratonuna bırakmışım,
Bir zincir hissediyorum ruhumu saran, etten, kemikten,
Kurtulsam diye burakıyorum kendimi hayal dünyama,
Sonra bir sızı, soğuk bir el sıkıyor boğazımı kurtulamıyorum.
Ben tutunamadığınız hikâyelerin en virgülsüz şaşaalarında
Dövülüş ve sövülmüş şiirlerin yankısında yazılı
Ve bomboş dar sokaklarda aklı tecavüze uğramış
Ve bir muhabbet kuşuyla yüksekten atlayıp intihar girişiminde bulunan denemeyim sadece.
Ve şairim, şiirime kan bulaşmış.
En inatçı cümleleri damımdan akan suyla yıkar,
Ne elem kaldı ne keder geride
Hepsini katmışım önüme gidiyorum.
Çıldırmışım titriyor bütün bedenim
Nede öfke burakmışım peşimde
Kör çocuk sana bir avuç hayal getiriyorum,
Pratisyen tecavüzüne uğramış dünyanın
Ahenksel düzlemini görebilmektir belki de yaşamı sevebilmek.
Tükenince umutlar;
Rüzgârla beraber savruldu hayallerim,
Tükendi umutlarım, kayıp olduk yavaş yavaş
Korku solurdu ciğerlerim, kan dolardı gözlerim,
Akşam her zamanki gibi, ziyan olurduk çöplükte,
Yüreğime hançer gibi kin batardı yavaş yavaş.
Ağlamaktan mı?
Ağlamaktan diyorum kastım,
çarşaf içine yatırdığım ilk gecenin yokluğunu ciğerlerim de kopyalayıp, aranıyor sayfalarını tek tek şehrin direklerini asmaktı gece yarısı.
Ve bu pis kentin asık yüzlü sokaklarında, duble dolu tekel şahısla hüznünü paylaşıp beynimde çoğalttığım sen yoksun havaleleri.
Sen yoksan vicdanımdaki bu acıyan şey ne peki, hadi sar dikenlerini bana.
Yalnızım.
İzmit de bir serseriyim üstüm başım darmadağınık,
Ben aşkın sözleriyim, aklım fikrim bulanık,
Ne bir evim var ne tüten bir ocağım,
Bilmezsiniz bilirim, ben bende kapanan bir çağım.
İzmit de bir deliyim, Gezerim sokak sokak,
Biz seninle dost bile olamayız güzel.
Sen elinde bir topla azınlıkları deviriyor,
Aldığın puanlardan haz alıyorsun,
Bense rakı bardağımda yakamoz yapan ayı seyredip
Damımda doğan yıldızları topluyor um.
Neden sensizim bilmiyorum, ama daha çok senin bensiz olman çıldırtıyor beni,
Şu an nedensizim ve nedenleri düşünmekle harcıyorum sensizken günlerimi,
Ve sensizim ve nedensizim diye başlıyor tüm şiirlerim.
Şimdi sana en parçalanmış günlerimi yazıyorum,
En sensiz günlerim duruyor tabağımda, tatsız tuzsuz ve susuz rakım,
Ve en değersiz ve sensiz günlerim sızıyor her lokmamda damağımda,
Sıkıyorum gecenın buğazını,
Hani hiç karanlık doğmayacakmış gibi,
Ve sömürüyorum gecenin bütün kötülüklerini içime,
Sanki senin kadar kötü olabilecekmişim gibi.
Kıskandırıyor beni o namert o hileli gözlerin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!