Farkında mısın?
Bütün evren simsiyahken,
Bir tek dünya mavi…
Yani burada birşeyler olacağı
Baştan belli.
En buhranlı günlerimde,
Gönlüme misafir olup,
Meyvelerini yemiş sevgilim..
Daha doğrusu eski sevdiğim..
Onca zaman geçti
Bugün ilk defa üşüdüğümü hissettim.
Üstelik hava da gayet normaldi..
Soğukla sevişir gibiydim..
Bir ısınıp, bir soğumak kaderimde heralde.
Düşünüyorum da,
Herkes tanımalı seni..
Bu sarı limanın
Bana göre efsanesi..
Seni zaten bilenler bilir ki
Herkesi seversin ama
Benim sözlerim,
Ebru sanatı gibidir.
Muhakkak onu bozmalıyımdır,
Ama bu beni mutlu eder..
Belki bir sevgilim yok ama,
Yolumu kaybetmiş gibi
Hissediyorum kendimi..
Ama nedense;
Bir güven içindeyim.
Yeni bir sırra açıldığım bu zamanlar,
Ölüp gitmek istesem de,
Rahmet rüzgarları esiyor dışarda
Bil kim bu gönderen?
O hep yalvardığımdır,
Seni bana sevdiren..
Sığdırsa beni bir anına,
Hiç mutlu değilim,
Bu kelimeler dökülürken satırlara..
Her yerde mutlu çiftler görüyorum..
Fani de olsa sevgileri,
Anı yaşıyorlar ve
Tam boy oldu resmin..
Esaretinden kurtuldu gölgelerin..
Hep hafızamda gözlerin,
Kızarmış ya da gülücük saçmış..
Bir bebek gibi sıkılası yanakların,
Bir zamanlar herkes,
Beni alaya alırdı hani,
Sana aşık olduğum için.
Gülerlerdi bana,
Kızarlardı ya da..
Ama bu kuraklık rüzgarında bile,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!