Fatih'in İstanbul'u Şiiri - Didar Okur

Yedi dağın üstüne,
İstanbul kurulmuşsun.
Taşın, toprağın altın,
Sen bir cennet beldesin.

Padişahlar hep sende,
Saltanatını sürmüş.
Hasbahçe olarak Gülhane'yi,
Beylerbeyi Sarayı'nı kullanmış.

Bir adı Altın boynuz,
Bir adı da Haliç'ti.
Fatih fetheder iken,
Buradan yol almıştı.

Hala o günleri sen,
Yaşayıp duruyorsun.
Buram buram tarih, sen,
Dört yandan kokuyorsun.

Tarihlerle dopdolu,
Yaşıyorsun o anı.
Cennete benziyorsun,
Fatih'in İstanbul'u.

Tüm güzellikler, senin
Dört yanında toplanmış.
Ulu Tanrım seni, İstanbul,
Özenerek yaratmış.

Her yanını senin,
Denizler hep kaplamış.
Sen bir efsanesin,
Benim canım İstanbul.

Sultanahmet, Ayasofya Cami'nle,
Ünlüsün sen dünyada.
Bir eşin daha yoktur,
Dünyanın dört yanında.

Ün salmışsın dünyaya,
Topkapı Müze'n ile.
Boğaziçi, Marmara'nla,
Destansın dilden dile.

Dolmabahçe Saray'ın,
Tarabya, Sarıyer'in,
Hisar ile İstinye'nle,
Çok güzelsin İstanbul.

Kadıköy, Üsküdar'ın,
Karaköy, Ortaköy'ün,
Florya, Yeşilyurt, Bakırköy'ünle,
Sen bir cennet beldesin.

Taksim ile Şişli'nle,
Levent'in Beyoğlun'la,
Bebek'in Aşiyan'la,
Çok güzelsin İstanbul.

Aşkların en güzeli,
Yaşanıyor hep sende.
Geçmişe dönüp baksan,
Neler saklı sinende.

Sayısız türbelerin,
Eyüp Sultan'da sende.
Daha nice evliyaları,
Saklıyorsun içinde.

Modalar'ın başka güzel,
Adalar'ın neşe saçar.
Kışların ılık senin,
Baharların başka güzel.

Sen bir masal alemisin,
Sen bir başka dünyasın.
Gazinoların, tiyatrolarınla,
Bin bir gece masalısın.

Bir adın Konstantinopolis,
Bir adın da Bizans'tı.
Sende güzel İstanbul,
Ne imparatorluklar yaşandı.

Didar der; ne kadar methetsem seni,
Anlatamam geçmişini.
Geceli gündüzlü yazsam,
İzah edemem ki seni.