Fatih Han Terzioğlu Şiirleri - Şair Fati ...

Kibir ehlidir sakın ayıplamayın!
Koltuğa otursa şah oldum sanır.
Semerinden kuvvet alan bu cahil,
Eşeğe binse bey oldum sanır.

Aman ha, sakın incitmen sözle.

Gereği olur belki cana kelam etmenin.
Lafın fuzulisine dayanamam bilirsin.

Gelince vakti zahir, aşk ile sihr-ü demin,
Meşkin sarhoşluğuna dayanamam bilirsin.

Gölge neden var, asıl nerede
Bilmezler...

İnsan neden var, gaye ne
Bilmezler...

Gözler kör,
Diller lâl,
Eller kırık bilekten.

Cepler boş,
Yollar şaş,

Devir arayışlarda;
Takvim ve zamanı yok.
Akrep darmadağın
Yelkovan kayıp.
Saniyeler harap.
Salise utangaç.

Durdur akmasın düşlenen güne zehir.
Nasıl yetişir bu kirli kainatta hak nesil.
Bugün kara, bugün kir,
Gelen, gidilenden iyi midir?
Belki beklenen o günde gelir.
Amma.

Geceydi,
sokaklar yalnızlaştılar.
Bende yalnızdım o zamanlar.
Şimşekler çakıyordu;
Onlarda yalnızdılar.
Yalnızlık çakıyordu ufkumda,

Ya ben hiç baharı görmedim.
Ya da bana yabancı bütün baharlar.
İçimde bitmek bilmeyen bir kış
Zemheri soğuğu içimi harlar.

Beklerim acaba gelecek mi yaz,

Konuşurken bir gün birisi geldi,
Sözümüzü kesip araya girdi,
Bir lafa başladı anlatıp durdu!
Müsaade etmedi konuşamadık.

O sustu söze başlayım dedim,

Bekledim gün gün düzelir hayat.
Günleri eledim aya kavuştum.
Aylardan ev yaptım dolduramadım.
Bahçesinde bir gül yıla kavuştum.

Ömür desen gelip, gelip geçiyor.