Kalem gibi ol
Kitaba aksın mürekkebin
Koronadan önce zika vardı diyerek
Engellilere ona göre davran insan
Sen gittin bülbül ötmedi
Ben sustum kimse bilmedi
Garip anam hiç gülmedi
Yerin pek dolmadı babam
Babam babam canım babam
Sen son diyorsam sonsun
Zaten kara toprağa
Ne kaldı ki
Ya senli cennet
Yada sensiz cehennem
Bulut ile toprak arasında kalmış
Seni öyle çok özledim ki
Tahmin bile edemezsin.
Eğer tahmin etseydin
Ara sıra yanıma gelip
Kafesteki uçamayan kuşun
Özlemini azaltırdın.
Yıldızlar uzak, sende
Dağda kurt öksüz, bende
Dünyam zaten karanlık
Simsiyah gece gözlüm
Hayaller delik deşik
Her şeyi bilip iki satır yazamayın,
Hiçbir şey bilmeyip iddia yazanın,
Kalemi kırıp yazı bozanın
Kalemi kırılsın
Vatanıma iftira atıp satanın,
Dağları aşacağım bir gün
Arkamdan gelen olmayacak
Yollar keseceğim bir gün
İsmimi bilen olmayacak
Dinmedi daha yüreğimdeki derin sevda
Kül olmadı daha bağrımdaki yanardağ
Kurumadı daha gözlerimdeki ıslak nemler
Bitmedi daha yoluna ektiğim papatyalar
İsyan etmekte ruhum sevgine muhtaç
Güçlükle gelmişim dünyaya
Bendenizi sevmesen ne yazar
Anam ağlar doğduğum güne
Yüzüme gülsen neye yarar
Evet aşığım dedim sana
Sen, yeryüzünün şahanesisin
Gökyüzünden hayranlıkla bakılan huysun
Sen, yıldız güneşimsin
Gecelerime ışıldayarak sabahıma gülensin
harkuleda tebrık edıyorum