Yokluğunun bir önceki günden kaldığı gündür bugün..
bügün yalnizlığın diz boyu ,hasretin baskaldırsıdır bugün...
Seni her sebepsiz kaybedişimin acı tadıdır bugün dilimdeki tat...
Ve umarsız aradığım sokakaların rençberidir bugun ağlayan feryat yakan...
İnan seni kaybedişimin isyanıdır bugun bu yazdıklarım...
Ama umutsuz değilim . Bilki herşeye rağmen sen sevdalım,sen 18 yaş aşkımsın benim...
Neden her defasında bir suçlu gibi utandım?
Aşkımdan değil gülüm...Tanırsın beni,
Aşkımdan değil
Çocuk saflığımla uzattığım elimin,
Mosmor ve kötürüm kalmasından utandım!
Kimse görmesin diye ellerime kapanıp,
Bu ne yaman süreçtir dostum anlayamadım...
şairler can yoldaşları kalemlerini yakıyor meydanlarda,
Yazarlar evlatları gi sevdikleri daktilolarını ...
memurlar günlerce emek verdikleri defterlerini yakıyor,
zindanlarda mahkumlar yattıkları ranzaları....
işçiler ellerini yakıyor o ekmek parası kazanan ellerini,
Sana sevgimi biriktirdiğim
O sensiz, acımasız günlerde
Hep seni düşündüm
Üzerine kurduğum dünyamda...
Ve yalnız şunu anladım canım ;
Sen benim olan herşeyden ötesin
( bu şiiri hasretiyle yandığım vefasız sevgilime armağan ediyorum )
...Aradım yolları ,dağları,taşları,baktım herzaman gittiğimiz mekanlara. Yoktun...
Üzüldüm.Ama umutsuz değildim.
Seni bulmalıydım elbet o kahrolası yalnızlığında,sormalıydım seni herkese,her yere..Sordum.......
...seni sordum yalnızlığın atası dedikleri gecelerin zifiri karanlığına !
- Gördüm dedi onu !
Yıllardır bana hep sıradan sıradan dedin sevgimiz
sordum sana nedir sıradan olan sevmek dedin bana
ben şidi söylüyorum sevggilim sana ....
Her Sevdanın Ölçütü Sıradışılıksa Eğer
Benim Sevdamız İçin benim sınırların ötesinde olmam
gerek..............
Hayat belki bana kimsin diye hiç sormadı
Ama hep dolaylayarak kendimi tanıttı
Kimdim ben varolanmı yoksa varlığını arayanmı?
Hatırladığım tek şey doğduğum andı.
biri beni çekip almıştı mutluluğun içinden
aslında yürümeliydi seninle hatta koşmalı,
düşünürken konuşmalıydı aynı zamanda seninle,
ve severken ayrılmalıydı sebepsiz olmalıydı bu.
kim diye sorduğunda kendim demeliydi herşeye inat,
o ağlarken gülmeliydi aslında katıla katıla,
Her nekadar senin aklında olmasada,
Aklında sürekli sen olan dostundan
merhaba.
Dostluğumuz... ' un sonundaki üç noktanın
azalmaması dileğiyle.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!