Köklerim karanlıkta, gölgeler içinde,
Yine de boy vereceğim ışığın izinde.
Ne fırtına, ne de zehirli rüzgâr,
Söndüremez içimde saklı sevdayı.
Meyvelerim tatlı olacak, cana deva,
Gökte ay solgun, yıldızlar donuk,
Kalpler ise bomboş, ruhlar sonuk.
Sözler hep laf-ı güzaf, gürültü fazla,
Hakîkatten uzaktır her bir boncuk.
Dostluklar yâdigâr, samimiyet az,
Yüreğimle indim sükût meydânına,
Söz yutkundu, göz aktı seyrânına.
Zamâne aynasında kendin sanırken,
Ben bir deliydim, aşkı koydum yoluma.
Gönüller pas tutmuş, rûh perdelidir,
Zamane muhteşem bir şiir...