Öylesine o tozlu rafta duran eski bir defterde şimdi sana yazılanlar
Okumuyorum nicedir
Yazdıklarımla aramın açılmasına tek sebepsin sen
Şimdi üşüdüğümde sığınamıyorum o sıcak cümlelere
Bana bu kalem, bana bu kağıt, bana her şey senden hatıra sanki
Buralar soğuk şimdi
Yine sana duyulan hasretle gözlerimi kapattım geceye
Delice sevmenin bedeli ise seni,
Her gecenin sabahında sensiz açmak gözlerimi
Sensiz sayısız günlere karşılık
Senli düşlerden uyanmak bile acı veriyor artık
Aşk bu işte, senin verdiğin acıyı da sevmek
Vakit gecenin üçü;
İçimde anlamsız bir korku, aklımda sen
Sahipsiz o kadar duygu var ki içimde
Şimdi yüreğimdeki gelgitlerin sahibi sensin
Oysa en sensiz anındayım hayatın
Ve sensizim sana sesleniyorum
Ne aylardan eylül
Ne mevsim sonbahar
Ne de bunları andıran bir hava var
Ama içimdekileri anlatan
Önümde kabarıp duran bir deniz
Ve elimde kapaklarıyla bana birşeyler anlatan iki kitap var
Hiç aklımda yokken bir Perşembe öğlesi
Koruyamadı gözlerinden o binanın gölgesi
Sildi gitti her şeyi o garip fırtınanın öfkesi
Ve yine;
Bir hıçkırık kaldı bu sevdanın sesi
Sana sensizliği anlatmak zor
Her tarafı sana dair cümlelerle karalanmış bir yüreğe,
Seni unutmayı öğretmekte…
İmkansızla uğraşıyorum biliyorum
Anlamsızca her şeyin bu denli sen olduğu bir yerdeyim
Ve yine yeniden anlamsızca sensizim…
Hiç sırası değildi aslında ama
Çıtsız bir sohbette geçti yine ismin
Senime rüyalar karışıyor bu aralar
Kayboluyorum sonu sana çıkan yollarda
Sonu sana çıkan yollarda bile ‘seni’ bulamıyorum
Unutma kavramına takılıyorum birden
O kadar acıtıyorsun ki canımı
Yüreğin…
Aşkın…
Sen…
Artık bana sürgün
Öyle kapatmışsınsın ki bana yolları
Önümde okumamı bekleyen bir kitap
Dilimde yazılmayı bekleyen birkaç kelime
Ama ben;
Ölümü bekleyen
Sadece nefesim vardı bana yaren
Şimdi nefessiz kaldım
Sabahı beklerken;
Gözlerinde geceyi tüketmekti hayalim
Elimde bir şişe,
İçinde birkaç kelime
Sana dair birkaç cümle
Ben sende yokum biliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!