Yine sessiz bir köşe başındayım,
Yine kötü kaderime yanıyorum,
Ve yine şiirler yazıyorum,
Yüreğim buruk yine kahroluyorum.
Dilimde bin ah var yine,
Yandı yüreğim kor gibi,
Sensiz yaşamak zor gibi,
Bu aşkta ümit var gibi,
Kim gelse artık tutamaz beni.
Ararım seni yaşanan gün gibi,
Yine hüzünlüyüm bir temmuz akşamında,
Yine acı görünüyor, bu akşamın sabahında,
Mutlu olamam ben bu günde yarında,
Öyle görünüyor papatya falında.
Sen hiç acı çektin mi hayatında,
Gece yine yağmur yağdı,
Seven ruhumun derinliklerine.
Yüreğim durmadan yandı,
Daldım yalnızlığın serinliklerine.
Yağarken yağmur yüreğime,
Şarkılar durun gelmeyin üstüme,
Hançer gibi saplanmayın yüreğime,
Seni benden aldığı için;
İsyankarım bu aşkın, bu hayatın feleğine.
Ölmek bu mu yoksa sevda mı?
Bir gün öyle özleyeceğim ki seni;
Ölesiye seveceğim,
Kıracağım bu feleğim zincirini,
Sana geleceğim.
Bir gün öyle bekleyeceğim ki seni;
Hayat insana neler öğretiyor,
Neler özletiyor;
Mutluluğu değil acıları öğrendim,
İsyanları değil sevinmeyi özledim,
Bu ızdırabla yaşamayı öğrendim,
Yaşayamadığım hayatı özledim.
Yine hüzün çöktü içime,
Hep uğraştım giremedim biçime,
Razıyım ben yüz bin içime;
Senin için zehir olsa.
Ne yaptın sen bu dilime,
Bir rüzgar eser özlemle,
Bu yürek savrulur,
Bir hasret doğar güneşle,
Tüm bedenim kavrulur.
Gece olur güneş batar,
Rüzgar olup uçtun aklımdan yel gibi,
Akıp gittin gönlümden sel gibi,
Unutacağım seni oldun artık el gibi,
Arana beni sorma ne haldeyim.
Sakınırdım seni bir gül gibi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!