Sevgi seli gibi aktı kanım.
Yar ben senede bir gün değil, her dakika kendimi sana adadım.
Elimde değil, kanımda aşk ölmeye meyilliyim.
Aşk için yaşar aşkım için ölürüm.
Açtım ellerimi semaya,içtiğim mey den kafam bulanık.
Aşktan da üstün olsun dedim, üstünlük yine aşkın oldu.
Ne senin, ne benim oldu.
Söylede bileyim sana ne yaptım
İçimde sönmeyen ateş bıraktın
Ayrılığa bir sebep bulamadım.
Maksadın öldürmekse gel açtım bağrımı emanetin benden.
Ey sevgilim..
İstanbulun ötesinde, mezarının bulunduğu bir genç var.
Adana ovasını yaran, iskenderun körfezine dökülen nehir gibisin.
Aktın öteden beriye, hem gözümde yaş hem gönülde karasın.
Şimdi ne güzel de ölünür dü gözlerinin karasında.
Sevdiğinin gözleri yollar da penceresi buğulu.
Duy, verdim selamı yar. Aldınmı gönül hanene..
Anlatsam burdan,duyarmısın sende.
Feryadımsın içimde çağlayan,duy ki yetişenim yok.
Sol yanımda senden özge yarim yok.
Gül bahçemde bir gül açması gerek,
Duy ki, seni sevdim.. Sevmem gerek..
Gün kavuştu, ikindiye vakit dar
Bu sevda beni öldürsede sanada kalmaz yar.
Güzelliğin aşkın kadar aşikâr;
Mazeretin bu gerçeği silmiyor..
Tenin tenime deymeden yanmışım zaten, kendi kendime dert yaratırım.
Şimdi yeni bir sevdanmı olur yeni bir zaafınmı bilmem.
Kırılsın ellerim, yazmaktan kanadı, ne kuş oldu, nede kanat'ı.
Sen gelme! ! Kalemimi kağıda batırır, canımı acıta acıta canına yazarım.
Ateşimden bir parçayla gönlüme yazdığımıda yakarım.
Ben kaybolmuşum bu bulanık dünyada, kendimi terketmişim.
Kalbim yara bere içinde,unutamasamda terkettim senide..
Varmıydı çaresi küsmekten başka aşkına? Geldiğin gibi götürdün gitmeden herşeyimi..
Gönlü katı dili acı, hak emrine uymaz cahil.
Ne bir selâm var, ne bir şerefe olmak nail.
Nerden baksan taştan, sanki yıkılmaz duvardan.
Özü zalim olana da, af vardır yardan.
Her kim talip ise, inci cevher saçmaya.
Okşasın gönlünü, garib, fakir, yetimin.
Ol mazlumun gönlünde, benlik gütme ey dost.
Canı canana bağlayan, damarın rabbin ise.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!