İnsan,olan biten herşeyi içine atar.Kendine güveni yoktur içine atar.
Dışardan gelen bütün sorunlara gülüp geçer ve içine atar.
Dili kendisini ifade edemez içindekileri dışa vuramaz pes eder,içine atar.
Bağlanıp kalırda karşısında ki kişiye sözcükler dilinde kilitlenir,söyleyemez kendini yine içine atar.
En ufak bir derdinde umursamaz içine atar.
Sevdiği insan kalbini kırar yinede söyleyemez içine atar.
İnsan..kimi zaman en iyi dost,kimi zaman da en kötü düşman oldu kendine..
Kimi zaman bir çare olurken kimi zamanda bir dert oldu.
Onlarca sorunun cevabıydı aslında kendisi,ama her zaman cevapsız kaldı kendine..
Bazen uzaklarda aradı gerçeği,herşey yalandı oysa ki..
gerçek olan tek şeyde kendisiydi aslında bilmezdi..
gerçekler yalan oldu ona bir zamandan sonra
Bir kış ayında yaz'ı yaşamak gibidir,hayal etmek..
Yazarken gökyüzünde özgürce uçmak gibidir,hayal etmek..
Karanlığın ortasında tek aydınlığındır,hayal etmek..
Yaşayamadığın onlarca şeyi,yaşatmaktır hayat etmek.
Bir gece yarısında başını yastığına koyduğun anda,olduğun yerden ne kadar uzaklaşabilirsin?
Düşüncelere daldım gene senin hayalinle birlikte.
yanımda birde odamın soğukluğu ve bedenimi ısıtmaya çalışan,dünden bozuk bir şekilde duran battaniyem.
Dışarda köpek sesleri,içimde ki hoş bir mırıltıyla seni düşünüyorum yeniden.
Başımı yastığa koydum ve düşündüm.
Sen ne kadar benimsin diye?
Cevabını bulmaya çalışıyorum bir süredir..
Bana sevgi dediler yıllarca..sev dediler.
dünyanın en güzel şeyidir dediler..
kimi sevmeliydim?
kaç kişiyi gerçekten sevmiştim?
peki sevebilmişmiydim?
belkide sevdiğimi sanıyodum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!