HANİ HERKESİN Kİ GİBİ BAŞLAMALIDIR YA HAYAT HİKAYELERİ, ASLINA BAKARSANIZ BEN BELKİDE HEP KENDİM OLMAMAK İÇİN UĞRAŞTIĞIMDAN(Kİ BU ÖZELLİĞİMDEN DOLAYI ÇOĞU ZAMAN BUNALMIŞIMDIR KENDİMDEN) OLMAYA ÇALIŞTIĞIM KİŞİLERDEN BAHSEDECEĞİM.
BİR ARALAR ARZULANAN KİŞİ OLAMAYA ÇALIŞTIM -Kİ BU ZAMANLAR DAHA ORTA OKUL SIRALARINDAYDIM- VE BİRDEN BİRE OLMAMAK İSTEDİĞİM BİR KİŞİ OLDUM; SADECE O GUNLERE HAS BİR AŞKI BARINDIRAN, KOPYA ÇEKEREK SEVMEYE ÇALIŞARAK İLGİ ÇEKEN, İLK PARAGRAFTAKİ GİBİ İLGİ ÇEKMEK İÇİN ELİNDEN GELENİ YAPAN... ASLINA BAKARSANIZ BU YAZIY ...
Her hali güzel adının
Sen, seni, sana
Senden.
Tınısı, çırpınışı ağızda
Her seferinde farklı bir tat.
Küçükken oyuncaklarım olmadı
Seninkiler gibi.
Rahmetli amcamın bir mandolini vardı
Ve telleri yoktu
Ve biz “mandolin çalarmışçılık” oynardık
(ki sen bunun ne demek olduğunu bilmezsin)
Senden önce
Aşkları kurak ve platonik,
Ayrılıkları soğuk ve bol yaşlı geçen
Issız bir iklimdim sadece,
karakteristik özellikleri az olan,
Sıradan;
Küf yeşili akıyordu bizim için zaman
Ve aralanan sislerin ardından
Işıldıyordu yüzü gurbetin.
Ve evsiz, barksız
Ve yetimdik.
Bizimde bir şehrimiz
Hurdaydık biz
Bir önceki hayatından
Geriye bir şey kalmamış
Ve eskiden ne olduğu belli olmayan
Hurdalardık.
Hayatın herhangi bir yerinde
Her şeyi safi maviye mi boyamak gerekir
Yoksa yemeğin suyundan da mı yemeli hayatta.
Ya da her gece güneşi beklerken,
Gebemi kalmalı bir dahaki sabaha.
Teninde;
Bir hayatın yaşanamamışlıkları vardı adamın.
Elerinde,
Bileklerinde...
Avuçlarındaki çukurlar 'ha gayretlik' bir hayatın krokisi gibi;
hani en uç noktasında dağın sıcak bilmez ya yalnızlıklar...
Çok duygusalım bugünlerde,
Küfredesim var
Ve yavşak mısralar yazasım
Durduk yere.
21/03/2004 ÇANAKKALE
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!