Ben sessiz gemi!
Yelken açtım bilinmeze, yol alırım çaresiz.
Dilim yok, konuşamam.
Duygulara tercüman, şiirlerim yetişir imdadıma.
Ben sessiz gemi!
Dümeni bozuk dünyayı seyreylerim güvertemden
Yakın iken uzak eyledin
Sürgün yedi sevdalarım
Masum yüzün tuzak eyledin
Yıkıldı, yıkıldı umutlarım
Kendim ne isem öyle belledim
Vakit; unutma vakti...
Izdırabı rafa kaldırdım
Neşter vurdum yürekteki yaraya
Belkide izin silinir diye...
Faydasız ismini yeniden andım
Unutamıyorum bu ceza niye?
Açıldı perde, sahnede sen
Yazanı sen, oynayan da sen
Ben figüranmışım
Geç fark ettim
Çaresizim, çileler diz boyu
Ağlıyorum özüm zulme uğrarken
Karabağım işgalde; Kerkük, Musul yanarken
Öz gardaşım VATAN diye inlerken
Lokma geçmez boğazımdan benim
(04/04/2006)
Baştan sona yalanmış, yıkıldı ümitlerim,
Karşında duran enkaz!
İşte senin eserin...
Tüketme nefesini, daha fazla harcama
Darağacı oldu gölgen, sevda yüklü burcuma
Ayrılık hançeri bağrımı deler
Sebepsiz gidişinle ben kahrolurum
Diyemediğim neler var neler
Ben zehir içer, ben dert solurum
Dönüm noktam uçurumun kenarı
Sığınağım, dert ortağım ol benim
Bilinmeze yelken açmış yönümü
Al merkeze mıknatısım ol benim
Şimdi yürek yangın yeri ver suyu
Ayrılığı hiç hesaba katmadım
Gidişinle yüzleşmesi ar bana
Sensiz günü ben günden saymadım
Yokluğunla hesaplaşmak zor bana
Günler geçti gelir diye bekledim
Düşün, düşün nereye kadar
Düşündüğün seni düşünce satar
Düzmece sevgiler, düzmece aşklar
Düşlerimde rahat bırakın beni
Anladık beş para etmez ciğerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!