Ruhun Hep Önüm Sıra Yürüdü
Ben Yalpalarken Ardından,
Ruhum Dokunamadı Kavuşamadı Hiç Ruhuna,
Yanındayken Bile Ruhun, Uzak Ve Yabancıydı Ruhuma,
Tam Dokundum Derken Sıyırdım Yine,Yine Uzaklaştın,
Yine Ulaşılmazı Oldu Ruhun, Ruhumun,
TUTSAK HAYAT
Bazı Dünyevi Mahlükatlardan Kurtulduğumdan Beri Özgürüm,
Yoksulluğumu Kabul Ettiğimden Beri Özgürüm,
Dip Denilen Düşünsel Ve Duygusal Derinlikten Defalarca Sıçradığım İçin Özgürüm,
Tanrıdan Korkmayıp Onu Sevmeye Çalıştığımdan Beri
Hayatımın hiçbir döneminde yalnız kalmadım ben,
sadece hayat tarafından yalnız bırakıldım iliklerime ve son hücreme kadar
öyle bir yalnızlık ki bu hayat çaresiz kalmış
bakılınıp geçilen mumyalanmış ruhum nefes diye çırpınırken...
Hayatta en çok ayrılıkları ve vedaları sevdim ben,
Yangın anlarımın, dilsiz isyanlarımın, büyük ihtiraslarımın tek vurucu tepkisi ve intikamıydı bu
bana can katan,
Yine de,
"Shelll Shock" kıvamındaki derin darbelere
Büyük iyileştirme refleksleri oluşturan
Ve artık farklı dalgalanan yüreğimle
Yeni yolculuklarımdayım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!