iki satırdan ibaret şimdi yalnızlığım
sathımda buruk yağmurlarla İstanbul
Kadıköy vapuru batıyor şimdi sessizce
kimse duymuyor serinliğinde boğulanları Boğaziçi
kimse duymuyor Boğaziçi
beni bana öyle bir yansıttın ki
öyle bir kamaştırdın ki gözleri mi
o denli sevebilip beni
o denli öldürebildin ki
hiç anlamayacak olsan da
herşeyde doyum arayan
fani doyumların doyumsuzluğunu yaşayan zavallılarız
sonsuzluğa açılan pencerenin kolunun çoktan kırıldığını
üstümüze medeniyet tarafından kapatıldığını anlamadan
yaşıyoruz
sonumuzu çizerken aynaya baktık mı hiç
hiç gökyüzüne vurduk mu nefesimizi
hiç ellerimize bulaşanın
kendi kanımız olduğunu farkettik mi
unutulanların untulmayanlardan intikam alacağını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!