Fatal Familia İnsomnia

Başlangıç düsturunu bırakıp yere ,

Yürü ki yol senin ,

Yol sana .

Gayrı hedefini kaçırmış bir kurşunsun ,

Nereye saplansan mübah

Seni ateşleyenin günah !

Deme , yanarsın

Aynaya ateş etmeyi bilen biri ,

Kendi ölümünü kendi tadacakken ölen

Öldürülen de olur öldüren de

Senden ötesi yok ,

Sen kadar yaşa sen kadar öl

Izdırabını kaldirabilecegin kadar var ol

Kaldıramadığın kadar hâr !

Kaldıramadığım kadar yâr

Eklem kıran soğuğu kanında topla artık

Nefesini avuçlarına sığdırmadan yürü

Yürü ki sen ,

Yürüdükçe

Kendi sınırlarını çizen o ressamın

Tuvalden duvara sıçrasın kanı

Ağzından duyulmayacak kadar kalbine sinmişse bir veda

Diyebilir miyim ki , merhabasızdı

Her temasın karşılığı vardır , bir simetri hep

Sen birseye dokunuyorsan o da sana dokunuyordur

Tebessümü sadakasıdır kahkahasının ,

Dudak kıvrımında bir tabut , bayraksız üstü

Yo hayır , elbette mağrurdur

Sanığı mahkememizin , Şahide şahidi şahid

Tanrının sorgulanamaz yanına olan inancımı

Şaha kaldırmıştın ,

Gayrı raftadır .

Şarabı günahından soyundurup , arşa kaldırmıştım ,

Gayrı saklanır.

Onlara iyi bakın , onlar bu soğuğu daha önce benimle tattılar

Şarabın ve sevdanın aslına şahit oldukları banklarda uyudular

Onlar yavruları ile sindiler bu tiyatronun arkasına

Gönlümden nefesime vurunca , işte o an

Toplandılar , bir çıt çıkardılar

Ve dediler ki bu yangına meyyal bir ateştir

Bundan gayri bir İbrahim taşımak yanımda

Akıldan kâr , gönülden hâr

Gayrı uzak bahar