Fasulye Şiiri - Hüseyin Demircan

haddini bilmedik adama denir
sıcak ise yakar yavaş usul ye
ekseri bulgur ve pilavla yenir
şenlenir sofralar senle fasulye

akşamdan ıslarsak kolayca şişer
yardım et bana gel sanada düşer
kaynayan suya sal çabucak pişer
oynanmamış ise genle fasulye

sınıfta sıranın üzeri dizdik
yarımız erkekti yarımız kızdık
yirmidokuz harfi seninle yazdık
tanışmadan fizik fenle fasulye

seni sevip varmı ekip dikmezi
katiyen duymadım canı çekmezi
bir yana koysunlar balı pekmezi
bakmaz sana sui zanla fasulye

çok zaman aç kalıp insan bağrışır
açlık kötü şeydir saçlar ağrışır
barbunya denende ismin çağrışır
bağrımda sevgiyi anla fasulye

askerde sayende yemeğin hası
silerdik midede biriken pası
ahçı doldurmasın tabağı tası
yazılır destanı kanla fasulye

salçası bol ise suya banılır
bilmezler mısıra sultan sanılır
halis kuzu eti ile anılır
ayşe kadın namı şanla fasulye

tarlanın kenarı yapıyor pinek
öbek öbek konar sırtına sinek
hayvanın akla bak inekken inek
arıyor çıngırak çanla fasulye

pişişi mest eder ahçı ömeri
doymayan boşansın yesin semeri
iştahla açılır burun kemeri
emer suyu damla damla fasulye

kapında kırk yıllık esirin forsan
bıkılmaz tek şey der fikrini sorsan
makbule geçecek usulca korsan
poselen kasesi camla fasulye

ekmeye tohumluk ayırma şayet
belkide seneye olacak bayat
yeni bir forumda bulacak hayat
toprağın verdiği canla fasulye

biraz irisine dermasol denir
keskin bir göz onu uzaktan tanır
kahvaltıda bile iştahla yenir
pişirsen şafakla tanla fasulye

sabahın erden kalk tarlaya yürü
iyice gözlemle bakışlar duru
dalında geçmeden haline kuru
kaplıdır yeşil bir donla fasulye

bulmuşca kaldırma gücü arşimet
görünce hiç ırak durma hücum et
doğanın verdiği en güzel nimet
tüketsek kiloyla tonla fasulye

buharla kaplanır tencere yüzü
pişmesine yakın atmalı tuzu
mümkünse bir miktar kemikli kuzu
sarmaş dolaş olur onla fasulye

burcu burcu kokun burnumda tüter
fasulye sevmişim ben seni beter
kaşıkta istemez bir kepçe yeter
biter filmi mutlu sonla fasulye