Düşüp bezm-i elestten biz cihândan aşmaya geldik
Emeldir mâsivâ seddin yıkıp da taşmaya geldik
Bu dünyânın belâsı lutf-i Rahmân'dır bilen bildi
Belâ-yı aşka arzûmuzla ondan düşmeye geldik
Nebi Âdem cemâlullâhtan ayrıldı ayak bastı
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta