Düşüp bezm-i elestten biz cihândan aşmaya geldik
Emeldir mâsivâ seddin yıkıp da taşmaya geldik
Bu dünyânın belâsı lutf-i Rahmân'dır bilen bildi
Belâ-yı aşka arzûmuzla ondan düşmeye geldik
Nebi Âdem cemâlullâhtan ayrıldı ayak bastı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta