Faşizmi özlüyorum.. Evet gerçekten özlüyorum. Klasik faşizmi özlüyorum.
Benim bildiğim faşizm bütün dehşetiyle karşımdaydı. onunla savaşacaksam savaşabilirdim, kaçacaksam kaçabilirdim, sinerdim, uyum sağlardım, kaybolurdum vb. Onu görürdüm, bilirdim, tanırdım; ayak seslerini duyardım. Dosta düşmana gösterebilirdim, görünce, anlatınca onlar da tanımakta güçlük çekmezlerdi.
Günümüzde bambaşka bir faşizm var: Post-modern Faşizm, Örtülü Otorite, Mikro-Faşizm vb. binbir türlü ad konulabilir -bu kuramcıların işi-. Reklam diliyle Gizli-Süper-Faşizm de diyebiliriz. Ya da daha önceden de epey kullanıldığı gibi İçimizdeki Faşizm; evet bunu içeriyor ama dışımıza o kadar taştı ki sanırım bu adlandırma da karşılamaz.
Faşizm2000 diyeyim ben. 2000 li yılların iyice belirgin kıldığı faşizm; en azından Türkiye'de karşılar bu adlandırma bence. F-2000'nin gönüllü ya da resmi temsilcileri her yerde; yanımızda, yöremizde. Öyle ki çoğu zaman içimizde. Sıklıkla bastırmaya çalışıyoruz onu. Bazen bir parçası olduğumuzu bile farkediyoruz. Kısacık bir uyuklamamızda benliğimizi ele geçirebilir, bu nedenle uyanık olmak durumundayız.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Ne acı değil mi...yalın haliyle kendini aratıyor(dilim özlem demeye varmadı da)olması.Doğru kapitalist sistem sevgileri bile metalaştırdı...Yine de umut etmek güzel şey,umutlu,mutlu seneler'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta