Fasit Şiiri - Necla Maraşlı

Bildiğim evlerde

Bilmediğim insanlarla karşılaşıyorum.

Şaşırmıyorum.

Bilmediğim sokaklardan

Bildiğim caddelere çıkıyorum,

Kayboluyorum!

Otobüsler sıygaya çekiyorlar

Hüviyetim var biletim yok,

Yolsuzum.

Bir fasit dairede

Oyuncak trende gibi yaşamlar

Hain istasyonlar

Tüm aşkların gözyaşını

Kirli bir ayakkabıya satıyorlar.

Gidenler gidiyor

Raylarda yırtık biletler kalıyor,

Mazot değmiş çakıl gibi,

Kırık,

Sahilde ölü balık gibi, gözleri açık…

Şehir hatları

Denizi aşırıp kıyıdan kıyıya vuruyorlar beni

Yok iki karşıda da

Sanki az önce oradaymış da, gitmiş gibi.

Bilmediğim evlerde bildiğim insanlar

Pencereler kapalı, yılık kapıları…

Kilit vurulmaz istasyonlara

Gişe bileti tek tek keser

Turnikeler birer birer.

Martının kanadına dökülür günün demi,

İki şekerli…

Necla Maraşlı