Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kaleminize sağlık sayın korkmaz..bir dörtlük te benden..saygıyla
Alın terine saygısı yok,çek senettir işi
Haklı haksız bilmez kime geçerse dişi
Bayrağını asar her katliam dönüşü
Böyle hayasızdır bildiğim faşist
Tarihin her sürecinde ve her coğrafyada gösterdikleri özellikleri net biçimde sıralamışsınız.Saygıyla kutluyorum...
bır anlayacaksınızkı oylarınızı verıp sectıgınız hıcbır kelle sızı sonuna kadar savunamayacak sayın adolf hıtler aldıgı ıntıkamı tamamlayabılseydı bugun bınlerce zavallı gazze sokaklarında aglamayacak yanmayacaktı komınızm sosyalızm vs bos savunucular bır gun sızler evlerınızde adolf hıtler gb bır baskanın gelmesı ıcın aglayıp tanrıya yalvaracaksınız
Elbette Milliyetçilik faşistlik değidir, Cabbar kardeşim ama biz bu faşist- Kominist kavgasını çoktaş aştık. Sen daha halâ oralarda mısın?
Bak ne güzel anlaşıyor, barışıyor, aynı dildenkonuşuyoruz. Bırakın artık bu devrimci ayaklarını. Memleketini seven, Atalarıını ve Atatürk'ü seven, herkes devrimci, herkes milliyetçdir. Gün birleşmek, dayanışma içinde olmak, Üniter yapıyı deldirmemek günüdür.
Gün paylaşmak günüdür. Sevgiyi ve acıyı paylaşmak. Allah'ını bilen herkes de müslümandır.
Önemli olan hain olmamaktır. Bizim derdimiz etnik gruplar dfeğil, vatan haini olmamaktır.Benim kayınpederim Artvin Hopa'lı, Kayınvaidem, Mardin Kızıltepe'li, ben de Muğla Fethiye'li. Ayıkla pirincin taşını. 4 çocuk var, dödü de melez. Hiçbiri birbirine benzeme. Ne diyelim buna. Benim ailem tam bir mozaik.Ama artık eski kabukları kaldırıcı, yaraları kanatıcı, ayırıcı ve bölücü söylemlerden kaçınmamız gerekmez mi? Artık 68-78 penceresinden bakmayalım. Birbirimizi sevelim.
Sevgide global olalım derim.Bizler geçmişte böyle bir kavganın tam ortasında bulduk kendimizi. Kullanıldığımızı anladık. Bu hatalarımızı gelecek kuşaklara miras bırakmayalım. hangi dinden ve inanıştan olursa olsun, kişinin önce insan olması
gerekir. Hoş görülü ve inançlara saygılı olması gerekir. Baskı, işkence, zorlama ne insanlığın, ne de dinin emrettiği şeyler.Bu manada Yezid'i de, Sivas olaylarını da kınıyorum.Keşke geçmişte kimimiz Amerkancı, kimimiz Rus'çu, kimimiz de Çinci, Arnavutluk'çu olmasydık. Herkes tek yol Vatan, tek yol Türkiye diyebiseydi.O zaman şu yazdığın Faşist şiirinin altına dip not düşmek zorunda kalmazdın. Gel birlik ve beraberlik yolunda, dayanışma içinde olalım.Atatürk'ün gittiği ve çizdiği yol doğruydu.sapanlara sapıtanlara karşı
birleşelim.Kul hakkında ayrım olmaz.Kul kuldur, kim olursa olsun.Komşu komşudur, kim olursa olsun.Şu acılı otamda böyle bir başlıkla hitabta bulunman doğrusu beni üzdü. senin ne fikirde olduğunu bildiğim halde, seviyorum. sevgi ve saygımıza leke sürmeyelim. Ülkesini sevenler, milliyetçiler, Uluscular de, ne dersen de, çok güzel bir tirent yakaladığımız bir ortamda hele. Selâm ve sevgilerimle.Kardeşin Necati Ocakcı Antalya
Söylenecek en cebbar sözleri söylemişsiniz
gönlünüz daim olsun
Yürü üstüne üstüne,tükür yüzüne yüzüne,fırsatçının fesatın,hayının.Kalemin susmasın yüreği kocaman arkadaşım tam puanla tebrikler.
'ağırca bir taşlama yine kaleminizden..okuyup anlasalar birde..sahi onlar şiir okumazlar değil mi?..'
Ne yazılsa az gelir dostum. Kaleminize, yüreğinize sağlık
Gereği gibi düşünceği ustalıkla anlatan harika bir çalışma.Kutlarım Sayın Cabbar Bey.
Gereği gibi düşünceği ustalıkla anlatan harika bir çalışma.Kutlarım Sayın Cabbar Bey.
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta