Fasıl Şiiri - Nurten Kara

yine dağılmış kalpler faslındayım
yine üzgün besteler
yine gözü yaşlı sözler
ümitten mızrap alan
saz ekibinin küskün elleri
hüzün dağıtıyor yine cömert cömert
masalardan siyah bakan örtüler
matemleri silecek gibi sanki
yine alay ediyor

sen
pullu firketenle bir hamlede
saçlarını toplayan kadın
kalbini bu fasılda toplayamazsın
sahte kahkahan ile
ağlayan sözlere mendil olamazsın

sen
çökmüş omuzlarından
başı görünmeyen köşede ki adam
şen besteler faslında kazandıklarınla
ne bu nağmelere coşku
ne yitirdiklerine aşkı katamazsın

ya siz
muhabbet kuşlarından şekil çalmış çift
son bir buse son bir dans mı bu
uğraşmayın siz de sırada ki şarkıdan
vedayı kovamazsınız
aşkınıza kanat çırpamazsınız

vakit hayli ilerledi
fasıl bitiyor artık
dağılanları toplamaya
yine derman yok artık
titrek ellerim alnımda
son şarkımın terini silecek şimdi

sen
adını fasıldan
gözlerini geceden alan
mikrofonun ardına saklanan
yorgun kadın
kendin gibi dağılmış kalpleri
bu fasılda da toplatamadın...