Sayısız dedikodusu çıkmış bu siktiri çekilesi dünyasında..; Körler için, karanlıkları kapı dışarı eden şafak ışıklarının.. sağırlar için,sayısız ızdırap ve cefayla acılanmış bir çığlığın.. Peşinde koşmadan,önüne gelen bütün özgürlükleri kuzu eti gibi çiğneyip hastalıklı kursaklarına indiren pinekleyiciler için,insanlığın ortak mutluluğu uğruna çetin badirelerde geçmenin.. Yaladıkları etekleri kimlik edinen korkaklar için,emekle kendini oluşturarak var etmenin.. çevresine in aşağı komutu vermeyi düstur edinmiş bir alçalmış için,tırmanarak yücelmenin.. Ağzı salyalı uçkurcular için,aşkın ve sevdanın.. Ulaşılır yalanları yeğ tutan için,inançla ve çabayla gerçeğin peşinde koşmanın.. Sadece midesi boyunda kalıp sırtı pek için,bir beyin ve bir yürek kadar uzanıp,düşünmenin ve acı çekmenin.. Bir kurbağa gibi suyu çamurlayıp iz kaybettiren için,açık sularda,onurlu ve cesurca kulaç atmanın.. herşeyi raslantısal bir aradanlıkta düşünen için,herşeyi moleküller bir birliktelikle ve karşılıklı etkileşimle düşünmenin.. Kısacası,bütün insani organlarını alaşağı edip,tek organa dönüşen için,bütüncül bir insani duyarlılık içinde yaşamanın HIÇ BIR ANLAMI YOKTUR.. Onlar için,şu namuslu ayaklarına yatan fahişe dünya,yörüngesinde dönüyor ya,gerisi fasa fiso dur.. //
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
