Yüce Allah Arş'ı ala'da kainatı tuttu.
Sustu kaldı insan.
Bir kabullenişe tutuldu.
Binlerce harf ve kelime kelama dokundu.
Sustu, duraksadı sükut, aşkla nutku tutuldu.
Arz etti alem, önce bir kalem ile,
Bilinen bir sözle yaşama farzetmek için.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta