Farzet Ki Hiç Olmadın Sen

İki kuşkunun kuytusu
diyorum ki yokum ben

Bende isterdim bilirsin
yüzük niyetinde taşınmayı yüreğinde
gözlerine ne diye teslim kaldım bilmem ama
isterdim ben de
bir gece vakti düşünülmeyi sessizce

tek bir aşk öyküsü
diyorum ki hiç olmadım ben

seni gizlemek,
seni sevmekten daha zormuş öğrendim

şimdi söylüyorum
sarkmış duygular şiirini

gülme dönebiliyorum
o uzak yalnızlıktan hayli geriye

tek bir aşk öyküsü
diyorum ki hiç olmadım say

nice yağız köy,
çoğu yalnız köylü,
zürre ampuller sıralı,
ahşap sandalyeler,
bir eli kınalı,
gözü yaşlı bir sevgiliyi getiriyorlar

senin olmak
seni sevmekten daha zormuş anladım

ağlayanın yüzüne benziyor artık
bu aşkın en unutulmayan anı
sen beni bildin de
ben seni unutamadım
yenemedim zamanı

tül bir perde arkası
diyorum ki hep ordayım say

o yağmur suyuyla yıkanan bahçe,
kapı önünde ayrılan iki kişi,
bir iş sıkıntısı,
bir ev temizliği,
ve mutluluk bu

seni görmek
seni sevmekten daha zormuş öğrendim

ekilmiş bir orman
yalnız kalmış bir aşk öyküsü
farzet ki hiç olmadın sen