Farzet ki; Şiiri - İkram Gökhan Akcebe

Farzet ki, kışın tatile çıkan kar, yazın soba kurdurdu!
Farzet ki, dost görünen güneş, bize küsüp kayboldu!
Farzet ki, pire için yakılan yorgan, deve için yakıldı!
Farzet ki, eşeklik paye sayıldı, tüm eşekler adam oldu!
Farzet ki, kendini bilmeyenlere ilim bilmek farz oldu!
Farzet ki, verilen söz tutulmadı, herkes alacaklı oldu!
Farzet ki, savaşlar sona erdi, yeryüzü huzuru buldu!
Farzet ki, insanlar inandı ve tüm masallar gerçek oldu!