Farzet Şiiri - Sandra Şentürk

Farzet bir rüya yada masaldım senin için
Öyle rüzgar gibi gelip geçtimki hayatından sanki hiç olmamış gibi
Farzet ki o hikayenin tanıdığın kızı ben değildim
Farzet yaşamadık seninle
Farzet hiç hatıramız olmadı
Farzet ki sen benim elimi hiç tutmadın ve ben sana hiç sarılmadım
Bu vedayı unut simdi bu sonbaharda
Şimdi yağmur olsada gözlerim baharı saklarım gözlerimde sonbahara rağmen
Şunu unutma emanetin hep kalbimde ve bedenimde yaşayacak
O yıldızlı gecelerdeki hiç dokunulmamış masum tebessümler hep öyle kalacak ve belki gökyüzünden uzaklarda bir masalda hayat bulacak
Ve birgün gözlerimden yaşlar süzülecek olursa eğer emanetine sahip çıkamayışımdandır sanma
Sanma ki o gün değişirim ben
Unutma ben senin hep o tanıdığın ilk zamanlardaki gibi o kız olarak kalacağım
Zaman,yollar,mekan neyi değiştirdi ki karakterin sen olduğu sürece ...
Bu yağmurlu havada böyle insanı hüzünlendiren ne var
Sanki herşey çok yakın bir o kadar da uzakta
Sanki elimi uzatsam tutacakmışsın gibi
Oysa bilirim ki seninle yaşadıklarımız bir mezar gibi üstü toprakla örtünmüş
Söyle bana şimdi bu hissiz duygularımın katili kim ?
Ya da tenlerin sıcaklığında üşüyen kalbimin gerceğini anlat bana !
Oysa babamla lunaparkta aldığımız bir pamuk şekeri kadar masum ve küçüktü mutluluklar
İçten bir sarılış yetmez miydi herşeyin ilacı olmaya ?
Elimi tutman yetmez miydi seni hiç bırakmayacağım sözünü vermeye ?
O güveni bana veremez miydi ?
Belki birgün görüşürüz demiştim ya sana kalbim hem kırgın hem heyecanla atarak
Ya o gün hiç gelmezse ...
Şimdi şerefe üstüne kaldırılan bütün kadehlerin sen dünyanın olmayan şerefine ağla
Eğer birgün yüreğin acır,bir çıkmazda kalırsan eğer
Aynaya bak ve kim olduğunu unutma
Ne olur bizi unutma...
Şimdi yatağında dizlerini karnına çek ve ağla
Bu dünyada yitirilen herşeyin şerefine
Bütün güzel günlere bütün masum tebessümlere ve insanlığa ağla !
Yatağında uyurken odana ansızın baban gelmiş saçını okşamış ;üstünü örtmüş sonra çıkıp gitmiş gibi düşün
Belki de hayat bu kadar kısa...