Farzet Şiiri - Orhan Kaya 2

Farzet bir yabancıyım,
Yolunu kaybetmiş,
Yoluna düşmüş...

Farzet bir yolcuyum,
Bir tren istasyonunda,
Bir meçhule hareket halinde,
Hiç tanımıyor olsan da,
Islak bir mendille,el salla kâfi...

Farzet bir dilenciyim,
Kapına dayanmış,
Bir dilim sevgiye muhtaç...

Farzet bir eskiciyim,
Eskimiş sevdalar alırım,
Bir naylon leğen karşılığında...

Farzet bir işgalciyim,
Baştan aşağı,
Mutlulukla kuşanan,
Ve bütün benliğine sahip çıkan...

Farzet bir askerim,
Şafak karanlıkta olsa,
3-5 nöbetinde hasretindeyim...

Farzet bir Yunus’um,
Yaradılanı sevdim,
Yaradandan ötürü...

Farzet bir Deniz’im,
İpe götürülmüş,
Yada sehpada Pir Sultan...

Farzet bir savaşçıyım,
Çanakkale’de,Kore’de,
Vietnam’da,Filistin’de çarpışan...

Farzet bir köleyim,
Zincirlere vurulmuş,
Asillere sunulmuş...

Farzet bir güvercinim,
Bir keklik yada bir ceylan,
Avcının merhametine sığınan...

Farzet bir karıncayım,
Bir dirhem canımla,
Yaşamaya çalışan...

Farzet bir koyunum,
Yada vahşi bir köpek,
Sürüyü kana bulayan...

Farzet bir çiçeğim,
Bir paptya,bir gül,
Yada kardelen,
Doğaya renk veren...

Farzet bir ceninim,
Anne karnında,
Yada minik bir serçe,
Yumurtadan çıkmaya çalışan...

Farzetme artık!
Tanımlayamzsın beni...

Bir adım SEVGİ,
Her zümrenin benliğinde,
Var olmaya çalışan...

Bir adım YAŞAM,
Her zümrede ömrünü,
Özgürce tamamlamaya çalışan...

Haydi şimdi farzet,
Ve tanımla kendini,
Yüreğinde SEVGİ,MERHAMET,
Ve ÖZGÜRCE bir YAŞAM...