Farzet Şiiri - Ömer Faruk Yüksel

Açtığın yarayı çoktan kapattım;
Dağında bir ceylan olmadım farzet.
Ellerim elinde hiç tutuşmadı,
Gönlümü ateşe salmadım farzet.

Farzet hiç açmadı gonca gülümüz.
Dilde yetim kaldı garip türkümüz.
Sen çekip giderken böyle sebepsiz,
Ardından ağlayıp yanmadım farzet.

Bir masal diyelim bunca hatıra.
Unuttuk, gelmesin artık hatıra.
Gözümün yaşıyla onca satıra,
Şiir diye seni yazmadım farzet...