Farz-ı Muhal Şiiri - Cihat Şahin

Akla uzak şeylere, dilde derler o muhal
Olmayacak çok şey var, na müsait ise hal.
Akıl dışı şeylere, “âmin” demek muhaldir.
Her veli olmaz veli, buna denmez farz muhal.

Hakka zorluk muhaldir, uygun ise âdete
Adet onun âdeti, cevaz yok şikâyete.
Gedanın keyfi için, geri dönmez felekler
“Farz-ı muhal” diyerek, karşı çıkma âdete

Bazen tebdil eder o, âdetini bilerek,
Bilmek için hikmeti, bir veli olmak gerek
Kabul olan niyazlar, belki olur vesile
Muhali istemeyip, haddini bilmek gerek.

Bende talep hep muhal, gönül ferman cahili
Garip tuhaf söyler kal, aklım hikmet gafili.
Dostluk ister rabbinden, denilikte gezerken
Dedik ya; “gönül deli”,her talebi afili.

Tarz-ı muhal olarak, kabul olsa Halillik
Görse kabul mevladan, kesret gibi kalillik.
O isterse değişir, her âdeti âlemde.
“Ol” desede değişse, Halilliğe zelillik.

Habibine gönderse, yeniden Cebrail’i
Haber verse dost diye, bu günahkâr saili
Farz-ı muhal olarak, varsa fakir eşiğe,
Bir beşaret alarak, olsa rıza naili.

O eşikte can versem, ruhum uçsa yanına
Kavuşsa zelil canım, o şanlı sultanına.
Bulaşmadan bir daha, şu dünyanın şeyine
Alsa beni esfelden, o nurlar diyarına.

Ey sultan-ı zi şanım; muhalmidir bu talep?
Aşığa uzak değil, ne Bağdat nede Halep.
Ben vurgunum nuruna, bin can ile isterim.
Sen canımdan yakınsın, senden uzaktır Halep.

Ölü çöller dirilir, birkaç damla rahmetle,
“Ol” deyince hay olur, yok ki işin zahmetle.
benki çölde bir kumum, hatta ondanda hakir,
Hayat bahşet lütfünden, al kulluğa şefkatle!

Bir lemaymış sadece, annelerin şefkati,
Benden kat kat üstündür, bir annenin rifkati.
Benki senin bendenim, koyma kurtar gayyada!
Kıyas olmaz mahlûkla, halıkının şefkati.

Bu tarzlarda yok muhal, muhal olmaz sana hal,
İradenle değişir, farz-ı muhal olan hal.
Tek merciim sensin hep, senden başka yok merciim,
Geçtim dal ve yollardan, rızan bana en son dal.