Yenik düştüm...
Seni içimden terkediyorum!
Beklemekle olmuyor,
Anlamsızlaşıyor bu aşk gittikçe,
Bu kaçıncı yanışım Allah'ım,
Bu kaçıncı cuma'sı, ruhuma okunan selânın...
Bitmiyor içimi kemiren bu sevdanın ah-u zar-ı,
Asi olduğumdan beri gecelere,
Oda sarmıyor beni, kundaktaki bebek gibi döşeğine...
Merhaba Efnan,
Yirmiüçlük bir körpe bedenin, köhneliğinden,
Ağzını açıp tek bir kelam etmemiş,
Ve yıllarca dolmuş bir ruhun, taştığı son demden merhaba.
Ve merhaba Efnan,
Üzerime çöreklenen ağrıdan, uyuyarak kaçtığın vicdanından,
Yitik Bir Ömrün Baharında Seni Görüşümdü Beni Tüketen,
Ne Sevmeye Doyabildim, Ne Öldürmeye Kıyabildim!
Sana İsyan Kokan Tüm Kelimeleri Sunuyorum Gönül Defterim'den...
Yaşanmışlıklara Pişmanlık, Yaşanmamışlıklara Lanet Olsun diyerek-ten!
Dünyalara Sığdıramadığım Sen, Bir Hoşçakal'a Sığdırmıştın beni,
Önce küçük bir mide ağrısı,
Verdiğin kararlarla mutlandığını zannedecek,
En doğru kararın bu olduğuna inanacaksın,
Sonra pişmanlığın içler acısı yanıyla,
Kasıp kavuracaksın ruhunu...
İsrafil'i bir üfleyişle, talan oldu gönül bahçem,
Yokluğun vurdu h'içliğime,
Gökten yağdı da ecel yağmur yağmur,
Bir tanesi düş(e) medi nasibime...
Ölemedim Sitâre!
Bittiğim, damla damla tükendiğim,
Dirhem dirhem eridiğim,
Umutlarımı son çağırışa yüklediğim yerdeyim...
Vakti geçmiş bir sevda var içimde,
İçimi, için için kemiren,
Ey Yar...
Bak Yine Dayandım Gönül Kapına...
Bak Yine Sırtını Sıvazladım Umutlarımın, Mutsuzluklarımın,
Geldim Sana...
Benim Senden Başka Kimsem Yok!
Bir tufan'dır içim,
Nuh'suz, ruh'suz,su'suz.
Kâinatın tufanıdır içimde kopan, ne bir sur var, ne de divan. İçimde yitirdim kendimi. Artık dilimden "dünya kavgamızı yensek de gitsek" cümlesinden başka bir şey dökülmez oldu. Hayatımın en büyük yanlışını,insanları kendim gibi görüp, iyi davranarak yaptım ben. Hızır ardımda kaldı, dibim uçurumdur benim. Yaşarken kıymet bilinmezse, ölürken bilinen kıymet,ihanet olur diyerek yaşarken sevdim insanlığı, insanları. Dört kitabın Rabbine, Asr'a, Kaleme ve tutana yemin olsun ki; İnsan ziyandadır. Ziyân içindeyim. Bir Mescidin baş köşesinde oturdum. Yoruldum bu dünyadan azizim,inan yoruldum.
Toprağından,dalından, koptum artık ve bıraktım yaşamak kaygısını. Gizledim kendimi bir filizin boy vermeyen tohumuna. Artık ne güneşin görkemi, ne yağmurun refahı ferahlatır beni. Dünya bana âmâ, ben dünyaya muamma. Ne kadar okusam kâr etmedi, ne sussam öldüm. Yetmiyor bildiklerim bu dünyayı anlamaya. Ben başlı başına bir dünyayım alem içinde.
Var mıyım bu yokluk yurdunda?
Yok mudur beni kollayan bu varlık içinde?
Vakit,
Sisli bir gecenin ayazında, içimin sıcaklığından,
Dışımın üşüdüğünü fark edemediğim bir kasvet'in ardı...
Semâzenlerin 'pür dikkat' Ârş-ı Ala'yı tavaf ettiği,
Sufi'lerin cezbe halinde kendini kaybettiği,
Pişmanlıkların ve tövbelerin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!