Aslı astarı belli olmayan yalanların, yalanlarla perçinleşen doğruların, cevapsız kalan soruların içinde kaybolmuş gidiyormuşum ben.
Aslında gitgide büyüyormuş insan.
-Hayat denen acı senaryoda başrolde kendisini görünce.
Oysa ki kaç kişinin gölgesinde kaldım, kimlerin figüranıymışım.
Perdeler kapanıyor işte, kapanıyor ışıklar birbir..
Sıcaklığını güneşten mi aldın?
Parlaklığını aydan mı çaldın?
Ben onca hata yaparken neden bana geç kaldın?
Şimdi güneş etkisiz senin sıcaklığının yanında.
Ay çoktan terketti dünyayı, parlaklığın yanaklarımda.
Şimdi anlıyorum..
Kalp aslında göğüs kafesinde kilitli bir kuşmuş.
Mutlulukla çırpındıkça, uçamıyormuş.
Yalnızlıkla tanıştıkça, o kafes içinde kalmaktan korkuyormuş.
Anlat bana çocuk!
Karanlığın ardında ki tozlu yolları anlat.
Şeker tadında ki masalın eriyişini..
Prensesin cücelere son seslenişini.
Ağla!
Tuhaf..
Seni saran mutluluk bir bakmışsın senden çok uzaklara kaçmış.
Onun yerine, seni paramparça eden soğuk yalnızlık her yanını kaplamış.
Bir tarafın yanmış, diğer yanın ise herkese yaranmaktan bıkmış.
Sen öldüm diye üzülme, emin ol can alan Azrail'in bile canı çıkmış.
İnsan aslında bilmez yalnız olduğunu.
Bilmez, yalnızlığın içinde boğulduğunu..
Bilmez..
Yalnızsın işte,
Belkide yalanız..
Bana göre ask iki hecelik. Size göre ise tek gecelik. Benim geceleri tek konugum sessizlik, sizin tek korktugunuz ise gerceklik! Durma yüzles kendinle.. (!) Ellerimde bir kalem, önümde bombos ve bir o kadarda temiz bir sayfa. Simdi hislerimi yazip kirletmeli miyim acaba? Yoksa kaderi bana yazip, kendimi ecelle mi etsem heba? Kendini dinle, kendini hisset ve burdayim diye bagir! Utangaç bir yalnizlik var karsinda, sessizligi birak onu çagir. Õyle cigliklar var ki disarida, kulaklarimi acsam belkide olacagim sagir. Gözyaslarimi sayfaya döksem, bas kösede olur 'KAHIR'. Ben yazabildigim kadar varim. Beni dûsman sayip, dost diye cagiranlari yüzlerinden tanirim. Yok taakatim yok carem yok sabrim! Yorulmakta bir ben miyim hamal Tanrim?
Yüzümden düşen bin parça
Yüzüme bakan aynalar bin pişman..
Elini tuttuğum mutluluklar intihar eşiğinde,
Aşk daha hiç doğmamış, cennet beşiğinde
Ve tutamadığım ayrılıklar, uçurumdan aşağı özgürler.
Sahiden biz şimdi bittik mi?
Hayallerimiz vardı ya,onlar birer birer yok olmaktaydı son gördüğümde..
Ya göremediklerimiz?
Kör olan biziz, sağır olan aşklar..
Seslendikçe onlara, bizden uzaklaşır oldular.
Duyuyorum..
Uzaklardan bir feryat sesi..
Çığlık çığlığa sessizlik duyuyorum..
Öyle bir sessiz ki gece kulaklarımı tırmalıyor.
Görüyorum..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!