Gözlerimin içinde yazılı olan,sen
Göz kapaklarım sayfa,kalemim,sen
Aşikar olan ben, sırrı saklı olan,sen
Hiç olan ben,her şeyde var olan sen…
Hayat dediğin neydi ki! ara sıra efkarlanmak,
Kimselerin kucak açmadığı, açamadığı,
Karanlığın arkasında saklı olan aydınlığa,
Ve alıp başımızı dağlara çıktığımız zamanlardı.
Kuru odunun ve ateşin arasında ki danslar,
Asıl olan senmişsin,
Diğerleri,sana en güzel beni hazırlayanlarmış.
Terk edilmeler karşılık bulmayanlar,
Sana bir adım daha yaklaşmakmış,
Hayırların EVET olan karşılığı,
Ben “O” değilim demekmiş.
En düşmüş zamanlarda O’nu aramak
Her seferinde O’nu yeniden keşfetmek,
Bütün yolların O’na çıkacağının farkında olmak
Yollarda kaybolmak,şaşırmak, hayretler etmek
Sonra O’na sığınmak,
Topraktan ve ondan çıkandan ve ona girenden
Bir gün dizlerinin önünde oturmuş,
Suçlu başımı toprağa gömercesine,
Bakışlarını mızrak gibi sineme saplayıp,
Kalbimi avuçlarına,gönlümü aşkına terk edip,
Ellerinden tuturak,
Ben pişmanım demek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!