ankara anka-ra’lı
kül olsa çıkar dalı
yanar ocaktır o hep
ezelinden kadalı
an-gor-a kuran eşti
arsız imansız hak söz
kalmasız arlı öksüz
o hakk'ı mecbur kılar
tokmağı vurur şeksiz
ar haya ilim sonu
Anadolu diyordu
Ben kadim ata yurdu
O bendim doğurmuştum
Kartal aslan ve kurd’u
Ana göze dol ulu
Kalb mana ulu hane
Kal ulu Ba o tine
Ok aşk ki kalbe saplı
Yaşatır onu sine
Ga ulu ruh,gav kon-ut
Adem o ruh ve çar mıh
Haç çarmıh ateş her mıh
İsa ruh ateşte pak
Hal adem isa der mıh
İns beden ve ruh cemi
Alemin evi mimli
İli mim okur cimli
Kırk kişi üç haneye
Söylemiş pek hacimli
Ok yaylı oğul mahi
çel çeleb -i aşıdır
gel çelin kardaşıdır
çepin önünde var yar
o bir mihenk taşıdır
çel-eb ulu ev mana
buda söz o beyt ilki
bud o beyt’ti gök halkı
A boğa ve baş demek
Hep bir temel o bilki
O buda= meda= adem
Ok gel’endir o muhti
Gel uludur o buhti
Laz’a muhti demişler
Kürd’de buhtiden çıhti
Buh-ti muhti aynı söz
Bu alem madde tura
Ötesi yazı gora
Tura gök oğlu ya-kut
Arz’da er oğlu kura
Ay el-an luna mene
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!