Farklılıkları fark Etmek

Parmak izlerinin benzersiz oluşu gibi,
her insanın hemcinsinden ayrı,
farklı bir yaşamı vardır.

Kişinin, hayatını
dengeli ve uyumlu yaşayabilmesinin kestirme yolu
farklılıkları farkedip,
nazarına baskasını uydurmak yerine,
nazarınca görenlerle iklim paylaşmaktır.

Emelince olmayana zorlayan,
dayatan,
hesap soran,
söven,
kızan,
cezalandıranlar
sahte tanrı tiyatrosu figüranlarıdır.
O sahnede başrol oynayanları,
başka bir yerde
cife taşıyıcıları olarak görürüz.

İnsanın bir yasadığı,
bir de yaşamak isteyip de
yaşayamadığı yaşam vardır.

Genelde insan,
yaşayamadığı hayatların öcünü,
yaşayamadığını yaşayanlardan
çıkarma eğilimindedir.
Kudurgan bir tepki ile ilk firsatını bulduğunda,
yaşayamadığını yaşayanlara
kimi zaman ahlak,
kimi zaman din,
kimi zaman örf v.s ile
öyle saldırır ki, gören,
tanrının gazabı bu kişinin ellerinde
bir yıldırım olmuş sanır!
Halbuki kişinin kendi yasadığı boyutta o,
ne o tepkinin adamıdır,
ne de o tepki onun harcıdır aslında.

İnsanın kendi varlığına,
gücüne,
sınırlarına,
haline razı olamamasının sonucu yaşadığı
ve yaşattığı saçma işkence hali,
en çok da onun kendi yaşamını
paramparça eder.
Kendine,
varlığına saygısını kaybetmiş
veya kendine saygısı oluşmamış insanların
başkalarının yaşamlarını etkileme gayretlerinin
ceremesini de
civarları çekecektir
doğal olarak.

Bir kısım insan hareketli,
aksiyonel,
hızlı ve ateşli bir hayat yaşar.
Hayatında da kendisine yakın gördüğü
veya özümlemede yabancılık çekmediği
oluşumların içinde olmayı
en temel hak olarak isteyebilir.
Başka bir kısım insan ise,
sakin,
metafizik,
ılıman duygularla örülü,
ağırkanlı tabir edilebilecek
bir hassasiyette varlığını ifade etmek
ve hayatını da kendi gibi hisseden,
düşünen ve yaşayan insanlarla
paylaşmak ister.

Daha farklı bir grup insan da
hayatı mevsim mevsim yaşar.
Yerine ve zamanına göre
farklı hisleri,
tarzları,
fiilleri benimser;
bazen sert sulu,
bazen sıcakkanlı,
bazen asabi,
bazen mülayim
ve kısaca insan için ne varsa
duygu namına,
sonuna kadar
yudum yudum
içme taraftarıdır.

O halde,
farklılıklara tahammül etmemek,
düşünmeli,
nedendir?

Hazmetmek,
önce kendini ve sonra haricindeki dünyayı.
Kabullenmek;
kendi varlığını benimsediğince,
gayrını da

Anlamanın başı burası.

Farklılardan bir farkımız olsun,
kendi farklılığımız.
Fark ettiğimizce,
fark edilmekten de
ürkmemek lazım.

Barışmak bu...

Yaşamak
nefes nefes her anı...
Ötesi
hafakan edebiyatı...

Mailis Nalars Fark Yazıtı